Christopher McCandless was een prille twintiger die met succes zijn universitaire studies had afgerond. Zijn ouders, allebei welgesteld, hadden zoals iedereen verwacht dat Chris in hun voetsporen ging treden en een mooie job zoeken. Chris zag dit niet zitten.

Hij was de materialistische samenleving kotsbeu. Hij wou vrij zijn. Zonder van iemand afscheid te nemen vertrok hij met een minimum aan middelen de wildernis in. Hij wou terug naar de oerbasis van het bestaan.

Voor zijn vertrek doneerde hij al zijn spaargeld, zo’n 24 000 dollar, aan oxfam. De rest van zijn geld verbrande hij. Hij vertrok in zijn ouwe Datsun richting de wildernis. Korte tijd later verloor hij zijn Datsun door hem verkeerd te parkeren. De auto werd opgeslorpt door de zee. Geen bezwaar vond Chris. Nu was hij nog afhankelijker van de natuur.

McCandless liftte van punt a naar punt b en ontmoette talrijke mensen. Soms bleef hij even bij hen maar na een tijd vertrok hij altijd weer. McCandless had ondertussen zijn naam al veranderd naar Alexander Supertramp. Hij wou niets meer te maken hebben met zijn familie. Velen van de mensen die Chris ontmoette waren toch ongerust. Ze vroegen zich af of hun ouders wisten waar hij was. Telkens ontweek hij de vraag.

Zijn tocht ging verder maar nu had hij een doel hij wou naar Alaska. McCandless is er uiteindelijk ook geraakt. Meer dan de kleren op zijn rug, een geweer en wat voedsel had de avonturier haast niet bij. De man van wie Chris zijn laatste lift kreeg gaf hem na lang aandringen nog een paar laarzen mee.

Chris trok een riviertje over en vond een leegstaande bus die werd gebruikt door jagers. Dit werd zijn slaapvertrek. Hij had een boek waar in stond welke planten eetbaar waren en een papiertje waar op stond hoe je vlees moest conserveren. Hij kon een eland doodden maar het conserveren was mislukt. Hierna was Chris heel boos op zichzelf. Hij moest proberen overleven op planten. Chris verzwakte langzamerhand. Hij pakte zijn spullen en wou terugkeren om te herstellen maar de rivier was gestegen. Toen McCandless de rivier overgetrokken had was hij half bevroren geweest.

Korte tijd later overleed hij. Later is gebleken dat Chris even verderop zich via een kabel over de rivier had kunnen trekken. McCandless was zo koppig geweest om geen kaart te gebruiken. Hij had een kaart gebruikt dan had hij zichzelf misschien nog kunnen redden. Het laatste wat McCandless geschreven heeft stond op de achterkant van een blad dat hij uit één van zijn lievelingsboeken had gescheurd: "I HAVE HAD A HAPPY LIFE AND THANK THE LORD. GOODBYE AND MAY GOD BLESS ALL!"Christopher McCandless werd 24 jaar.


Dit is de laatste foto ooit gemaakt van Christopher McCandless. Hier zit hij voor The Magic Bus

De exacte doodsoorzaak is niet geweten maar waarschijnlijk heeft hij een verkeerde plant gegeten of is hij verhongerd. Een paar maand later werd zijn lichaam, dat nog amper 30 kilo woog, gevonden door jagers. Zijn reis heeft hij gedocumenteerd in zijn dagboek.

Ondanks dat hij nog heel jong gestorven is denk ik dat hij de korte tijd dat hij “vrij” was het gelukkigst was tijdens zijn hele leven. Hij is gelukkig gestorven. In de woorden van Teeuwen & Smeenk: “ Hij stierf veel te vroeg maar hij had geen berouw. Hij had met zijn leven gedaan wat hij wou.”

Jon Krakauer heeft een boek geschreven over het leven van Mccandless. Het boek is een paar jaar later verfilmd geweest door Sean Penn. Emile Hirsch nam de hoofdrol voor zijn rekening. Eddie Vedder verzorgde de soundtrack.