Beste meneer de bij,

Allereerst zou ik u gaarne bedanken voor de heerlijke honing die u sinds jaar en dag maakt. De zoetigheid doet mijn tenen soms krullen van plezier. Ondanks dat ik graag u producten consumeer heeft u waarschijnlijk al gemerkt dat ik toch afstand houd van u en uw maatjes. Ik denk dat dit een goede verstandshouding teweeg brengt. Ik val u niet lastig en hoeft u leven niet op te offeren om mij eens goed te steken. Toch vraag ik mij af waarom u mij laatst lede kwam opzoeken. Moest u het zich niet herinneren dat zal ik u geheugen eens opfrissen.

Het was zo'n drie dagen geleden en ik lag rusten te slapen toen ik abrupt wakker werd door een soort van gezoem. Een beetje mopperend en slaapdronken strompelde ik naar mijn bureau om mijn uurwerk te raadplegen. Het was nog maar 7 uur! Ik heb nog 5 uur slaap tegoed. Uit pure ergernis ging ik op zoek naar de bron van het gezoem. Er bleek één of ander insect tussen mijn gordijnen te zijn beland. Ik durfde de gordijnen niet op te doen want het beest kon dan wegvliegen. Plots zag ik het wandelen op mijn ruit. Toen ik zag dat het een angel in zijn bezit had wist ik zeker dat de gordijnen niet op zouden gaan. Het was nog te vroeg om het dood te kloppen want dan zouden de andere huisbewoners gewekt worden. Mijn besluit was dan maar om het beestje zijn gang te laten gaan. Na een tijdje stopte het gezoem de bij had namelijk een gaatje gevonden en was buiten geraakt. Driewerf hoera nog 5 uur slaap. Na zo'n 5 uurtjes werd ik weer wakker.

Ik zou graag hebben dat dit niet meer voorvalt meneer. Het is al 16 jaar gelukt om elkaar met rust te laten maar als u weer zo van die toeren gaat uithalen zou dat record wel eens verbroken kunnen worden.

mvg

Arsène Bromput

Donnez-moi la sérénité
D'accepter toutes les choses
Que je ne puis changer
Donnez-moi le courage
De changer les choses que je peux
Et la sagesse d'en connaître la différence

Marc Aurèle

Arsène in het zwembad

Beste badmeesters,

Als we eerlijk zijn hebben jullie eigenlijk best wel een mooie job. Heel de tijd op een stoeltje zitten te rusten. Af en toe eens een opmerking geven. Het moet wel gezegd worden dat als jullie iets moeten doen het van cruciaal belang is. Jullie staan dan ook altijd paraat om iemand te helpen (al valt dat niet altijd op te merken aan jullie houding). Als jullie er moeten staan dan staan jullie er ook. Toch zou het fijn zijn moesten jullie ook op de kleinere details letten zoals er gisteren 1 voorviel.

Een klein jongetje was net iets te enthousiast toen hij richting de buis trok. Hij was onvoorzichtig op de spekgladde trap en viel recht op zijn snuit. 1 van de badmeesters van dienst vervulde zijn plicht en verzorgde de jongen. Dat werkje zit er ook op dacht hij. Nee toch niet helemaal. Het onfortuinlijke jongetje had namelijk een bloedspoor nagelaten. Als de badmeester echt bij de pinken was geweest dan had hij dat bloedspoor ook opgeruimd. Blijkbaar hebben sommige badmeesters nog veel te leren.

mvg

Arsène Bromput

Ik heb een 2 leuke ontdekking gedaan! Ik stel ze hier even voor.

Ontdekking 1

De laatste tijd zat ik weer vaak op youtube en dan zijn er soms ook wel vaste filmpjes die passeren. 1 van die filmpjes is Beirut.



Beirut speelt Nantes in het midden van Parijs. Het wordt beschreven als een take away show. Als je geluk hebt loop je zo misschien wel eens een muzikant tegen het lijf in Parijs. :) Ik heb het filmpje al veel bekeken maar heb ik ook eindelijk gezien dat andere artiesten dat ook al hebben gedaan.

Het is een project van la blogotheque. Er is een of andere filmmaker en die nodigt bands uit. Die bands spelen 2 à 3 nummers in het midden van een stad (meestal Parijs).

Ze zijn in 2006 begonnen en hebben bijgevolg dus ook al een aardig lijstje aan muzikanten vergaard. Hier volgt een kleine opsomming van artiesten.

1) Beirut
2) Noah & The Whale
3) Phoenix
4) Jamie Lidell
5) Mumford and Sons
6) The Kooks
7) Andrew Bird
8) R.E.M.
9) Fleet Foxes

Zoals je kunt zien is er voor iedereen wat wils. Zeker eens proberen. Hier is de link.

Ontdekking 2

Het gaat weer over Youtube. Vaak zie ik op youtube een zotte live versie van een artiest maar die staat dan niet op een cd of zo. Toch zou ik zot graag die versie hebben. Geen probleem meer beste lezers. 1 adres!

Met deze site kan je zot makkelijk de audio van het filmpje halen. Je geeft gewoon de URL en binnen de minuut kan je het haast downloaden.

Ik hoop dat dit leerrijk was. :)

Vandaag was het weer repetitietijd bij Jimi & The Marmelade Sky Band. Deze keer zouden we werken en niet zoals de vorige keer wat rond lummelen.

We vlogen er al meteen in. We haalden een paar partituren, zo noem je dat toch denk ik, boven die we tijdens 1 van de eerste repetitie hadden geschreven. Oorspronkelijk was het al voor een nummer bedoelt maar nu hebben we dat nummer geschrapt en enkel het refrein behouden. Het refrein werd plots tot intro gebombardeerd.

Het volgende wat we moesten doen was er een goeie tekst voor zoeken. We bladerden eerst door mijn teksten daarna door die van Bart maar er zat geen enkel goed bij. De teksten waren wel goed maar ze pasten dan weer niet op het melodietje. Een heel gekke brainstorm, die heel lang duurde, volgde.

Verschillende thema’s kwamen ter sprake zoals Kleinkunsthelden, de natuur, de band, … Geen enkel thema paste. We begonnen meestal te improviseren om dan te eindigen met een zwakke rijm. Uiteindelijk hebben we na lang zoeken toch iets gevonden.

We hebben er verhaal gebreid ter grootte van een trui. We denken dat het nummer waarschijnlijk wel de tien minuten zal halen. In plaats van meteen een tekst te schrijven voor het nummer hebben we eerst een heel verhaal bedacht. Het gaat over Harold de pinguïn die door de global warming van alles meemaakt. We hebben het verhaal nu samengevat met kernwoorden en we hadden een blad en een halve achterkant. Benieuwd wat dat gaat geven als het voluit gaan neerpennen. We hebben de intro ook al eens opgenomen.

Verder hebben we ook nog een instrumentale versie van Het Leidse Plein opgenomen die weldra te vinden zal zijn op de Myspace. Daarnaast hebben we natuurlijk ook veel rondgekloot op de “onze” instrumenten.

Waarschijnlijk gaan we deze zomer niet doorbreken maar we maken wel al vorderingen.

Vijvers lachen kringen wanneer
meisjes rillen van het koude water
en kreten giechelen om strelende
golven die met hun voeten spelen

Betty Puttemans

Gisteren werden de rollen omgedraaid. Deze keer zorgde Bart voor het vervoer. We hadden een afspraak met Buurman op de Korenmarkt.

We vertrokken redelijk vroeg rond een iets over acht. Het kwik duidde nog altijd de tropische temperatuur van 29°C aan.

Even later wandelen we de feestzone binnen. Eerst was het relatief rustig tot dat we bij Polé Polé aankwamen. We baanden ons een weg door het mierennest. Tijdens Gentse Feesten komt ook alles naar buiten. Gent is sowieso al een avontuurtje op zich (niet in vergelijk met echt grote steden natuurlijk) maar als het feest is valt het nog meer op.

Toen we even onze benen rust gunden op een terrasje werden we vergezeld door een drumorkest dat er duchtig op los trommelde. Na een tijdje werd het wel een beetje eentonig. Zo’n 10 minuutjes later kwam Harvey Quint op het podium. Hetgeen wat volgde was een kakofonie van jewelste. Na het drankje besloten we dan ook wijselijk onze tocht verder te zetten.

Rond iets over tien kwamen we dan aan op de Korenmarkt waar Buurman al aan het soundchecken was. Weer werd er een terrasje opgezocht in afwachting van. Tegen een uur of elf zakten Bart en ik af naar het podium waar het stil aan wat drukker werd.
Ondanks de talrijke opkomst en de tropische temperaturen was het goed te doen. Toen kwam Buurman. Het viel meteen op dat de frontman er veel zin in had.

Ze speelden al hun hits: “God, ik en Marjon”, Mooi weer en Fruitsla, Pruimelaar, … Ze kondigden aan dat hun nieuwe plaat tegen november in de beter plaatzaak te vinden zou zijn. Hierna speelde ze een nummertje van de nieuwe plaat. Ze melden trouwens ook dat ze tegen de hoog cd prijs (20 euro) waren. Na het concert kon je de cd voor maar 10 euro kopen. Ik lachte in mijn vuistje want ik heb de cd nog gekocht voor 7,5 euro.

Het publiek werd ook vaak betrokken bij het concert. Zo werd Les lacs du Connemara uit volle borst meegezongen door het publiek. Toen volgde een wedstrijdje tussen de mannen en de vrouwen. Zo ging dat dan verder.

Verder weet ik nu ook dat de pianist van Buurman een blinde meneer is die desondanks een heel goede muzikant is. Het was een geslaagd een leerrijk concert. Op de terugweg werd “Ik wil de nacht in de straten verdwalen nog meegezongen maar toen was het echt wel genoeg geweest.

De setlist kan ik zo goed als zeker samenstellen op een nummer of 2 na. Wel niet in de juiste volgorde.

SETLIST BUURMAN

1) God, ik en Marjon
2) Heel fijn feest
3) Casablanca
4) Pruimelaar
5) Mooi weer en fruitsla
6) Middellandse Zee
7) Pas 18
8) Verloren Muzikant
9) Rocky, komt altijd terug
10) Warme dagen
11) In de hemel is geen Dylan
12) Polaroid
13) Le Noir
14) Sprakeloos
15) Rue D'Opheers
16) Ring van vuur
17) …
18) God, ik en Marjon (Bis)

Ik had aan Lien beloofd dat ik een verslagje ging schrijven van Trixie moest ik aan kaarten geraken. Bij deze ben ik mijn belofte ook nagekomen. (Ik hoop wel dat je gaat kunnen lezen Lien :) )

Gisteren trok ik samen met Bart richting Gent Jazz waar de blauwe loper al uitgerold was. Het was best wel grappig dat we juist de dag gingen die het minst met Jazz te maken had.

De organisatie hield het begrip Jazz ook nogal ruim voor. Voor het optreden van Joe Bonamassa was er natuurlijk eerst een soundcheck. Tijdens de soundcheck speelde er ook muziek maar geen Jazz. Het was Iron Maiden die door de boxen galmden. Bart en ik hadden beiden zoiets van “ Waar is de tijd?”.


Toen kwam Joe ruim op tijd het podium op. Zijn wilde manen waren nu kortgeknipt maar de zonnebril was er wel nog. Het eerste wat ik dacht toen hij begon te spelen:” Zo luid!”. Na een tijdje werd je het volume wel gewoon en kon je gewoon genieten. Voor de mensen die Joe niet kennen even melden dat hij blues speelt. Zijn manier van spelen en zijn vingervlugheid op het fretboard deden mij denken aan Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix. Het was een heel goeie en energieke set . Om een setlist moet je mij niet vragen wat ik ben niet zo thuis in het repertoire van Meneer Joe Bonamassa. Ik had nog nooit van hem gehoord voor Gent Jazz. Ik heb nu wel al 2 cd’s van hem staan die best te pruimen vallen. 1 nummertje heb ik wel kunnen herkennen Sloe Gin. Veel werd niet gezegd tijdens zijn optreden. Heel even had hij een dankwoord voor Gent. Hij vond het ook heel chique dat we zo goed voor onze bomen zorgden. Hij had al in veel tenten opgetreden maar in nog geen 1 had hij er al bomen gezien.

Na het optreden even gaan uitrusten op de festival site. Best wel nodig want net zoals op cactus begon mijn rug mij parten te spelen. De mens zit veel te veel neer. Deels de schuld van de school! Voor niets goed! De rust was welgekomen.

Zo’n 3 kwartier later was het tijd voor Trixie. Dit was toch wel het concert waar ik het meest naar uitkeek. Trixie kwam het podium op en het publiek gaf toen al een groot applaus. Zoals eerder al aangekondigd was het een speciaal project en daarvoor gaat ze zelfs een paar strijkers meegenomen. Dit gaf een heel mooi effect. Trixie leidde haar set wat in maar door een slechte micro hebben we dat stuk toch moeten missen. Ze speelde mijn favoriete liedje, Pieces, als een van de eerste. Het refrein kon ik meezingen. :) Ze speelde veel nieuwe liedjes. Na een tijdje excuseerde ze zich ook dat ze nogal repetitief begon te klinken. De nieuwe liedjes kon ik nog niet meezingen maar alle “oudere” liedjes kon ik het refrein altijd meezingen. I’d rather go blind kon ik zelf helemaal meedoen. :) Na elk liedje volgde een luid applaus. Na het laatste nummer volgde dan een overdonderend applaus. Na aanhoudend geklap kwam Trixie nog eens terug voor 1 nummertje. Ze verliet het podium weer en ik een Bart gingen al richting in de uitgang we hadden ze net bereikt toen Trixie nogmaals terug kwam. We konden alles goed zien en het frisse windje deed echt deugt. Redelijk hilarisch moment was toen Trixie tijdens dat laatste nummer de tekst even kwijt was en lachend in het plat Gents zei: “Ik ben mijn tekst kwijt gasten”. Niemand vond het erg en na een tijdje kwam de tekst al terug. Deze keer was het wel finaal gedaan.

Voor we huiswaarts keerden gingen we nog eens naar zo’n standje waar we nog affiche mochten meenemen. Die affiche prijkt nu aan mijn deur. Van Trixie kan ik wel nog een deel van de setlist samenstellen.

SETLIST TRIXIE

1) Pieces
2) I’d rather go blind
3) Next revolution
4) Hotel no name blues
5) Favorite stranger
6) Undress your name
7) Strong Blood
8) I’ll breathe you in my dreams
9) Danger mind
10) Like Ivy
11) I can’t stand the rain
12) …







(Foto Trixie door Dominique Dierick)
(Foto Joe via Google)

De laatste tijd ben ik weer helemaal into schreeuwerige vrouwen achter een piano. Regina Spektor, Tori Amos, ... Vooral Tori passeert de revue veel de laatste tijd.

Ik zat op youtube naar filmpjes te kijken toen ik besloot om eens naar een paar filmpjes van Tori te kijken. Ik heb redelijk veel cd's van haar maar ik had nog nooit een live filmpje bekeken.



Hier zingt ze haar song Crucify. Ze maakt er een 10 minuten durende versie van waarin ze nogal met haar stem experimenteert. Zoals altijd gaat ze weer volledig op in haar muziek. Je ziet de liefde er gewoon vanaf stromen. Vooral tijdens het laatste stuk (I'm never going back).



Dit liedje gaat over haar verkrachting. Ergens in het begin van haar carrière bood ze fan een lift naar huis aan maar ze werd door die fan verkracht. Omdat het a capella wordt gezongen is het liedje nog brozer maar des te aangrijpender. Het is verbazingwekkend hoe Tori zo krachtig en puur kan zingen over zo'n delicaat onderwerp.



Het laatste filmpje is een cover van Smells Like Teen Spirit van Nirvana. Het origineel blijft natuurlijk beter maar het is toch een heel mooie versie. Rustig achter de piano. Je ziet Tori ook gewoon weer weg zweven.

Tori Amos live lijkt mij heel leuk. Ze is een artieste die zich helemaal geeft. Het is pure liefde voor de muziek.

The Raven

Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
`'Tis some visitor,' I muttered, `tapping at my chamber door -
Only this, and nothing more.'

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore -
For the rare and radiant maiden whom the angels named Lenore -
Nameless here for evermore.

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
`'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door -
Some late visitor entreating entrance at my chamber door; -
This it is, and nothing more,'

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
`Sir,' said I, `or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you' - here I opened wide the door; -
Darkness there, and nothing more.

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before;
But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, `Lenore!'
This I whispered, and an echo murmured back the word, `Lenore!'
Merely this and nothing more.

Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
`Surely,' said I, `surely that is something at my window lattice;
Let me see then, what thereat is, and this mystery explore -
Let my heart be still a moment and this mystery explore; -
'Tis the wind and nothing more!'

Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore.
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door -
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door -
Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
`Though thy crest be shorn and shaven, thou,' I said, `art sure no craven.
Ghastly grim and ancient raven wandering from the nightly shore -
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning - little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door -
Bird or beast above the sculptured bust above his chamber door,
With such name as `Nevermore.'

But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only,
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered - not a feather then he fluttered -
Till I scarcely more than muttered `Other friends have flown before -
On the morrow he will leave me, as my hopes have flown before.'
Then the bird said, `Nevermore.'

Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
`Doubtless,' said I, `what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore -
Till the dirges of his hope that melancholy burden bore
Of "Never-nevermore."'

But the raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore -
What this grim, ungainly, ghastly, gaunt, and ominous bird of yore
Meant in croaking `Nevermore.'

This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!

Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.
`Wretch,' I cried, `thy God hath lent thee - by these angels he has sent thee
Respite - respite and nepenthe from thy memories of Lenore!
Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! -
Whether tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted -
On this home by horror haunted - tell me truly, I implore -
Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us - by that God we both adore -
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels named Lenore -
Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels named Lenore?'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked upstarting -
`Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted - nevermore!

Edgar Allen Poe

TOY STORY 3 3D

Gisteren ging ik nog eens richting de decascoop voor Toy Story 3 3D. Nee, ik ga niet naar elke nieuwe kinderfilm gaan kijken dit is gewoon puur jeugdsentiment. Benieuwd of het niveau van de vorige films weer wordt gehaald. Het is alweer 11 jaar geleden dat Toy Story 2 werd uitgebracht.

Van: Lee Unkrich

Met: Tom Hanks, Tim Allen, Joan Cusack 109 min
*****



Het verhaal maakt ook een tijdsprong van ongeveer 11 jaar. Andy is nu 17 jaar en staat op het punt om naar de universiteit te gaan. Zijn jongere zusje, Molly, krijgt zijn kamer dus moet hij van zijn moeder de kamer opruimen. Alle vuiligheid in de vuilniszakken, alles wat meegaat naar de unief gaat de koffer in en alles wat hij nog wil houden gaat naar de zolder. Tijdens het opruimen bots hij op al het oude speelgoed. Woody steekt hij in zijn koffer en het andere speelgoed wil hij op zolder zetten. Andy steekt alles in een vuilniszak en wil het net weg zetten als hij zijn zusje moet helpen. Zijn moeder ziet de zak en gooit het bij het huisvuil. Woody & Buzz en al het andere speelgoed, dat al ferm is uitgedund, kunnen ontsnappen en verschuilen zich in een doos die in de auto staat. Andy’s moeder brengt die doos naar de crèche. Iedereen is opgetogen over de crèche behalve Woody. Eenmaal in de crèche probeert Woody de rest te overtuigen dat ze moeten ontsnappen maar de anderen willen dit niet. Ze werden goed onthaald door het andere speelgoed en naar een nieuwe kamer gebracht. Het lijkt een nieuw paradijs. Ondertussen is Woody al naar buiten geglipt. Het andere speelgoed is opgetogen want ze zullen eindelijk nog eens spelen. Plots stormt er een legertje kleuters binnen die met het speelgoed gooien, er op sabberen, bijten, enz. Misschien had Woody toch gelijk ….
Ik was best wel benieuw naar de nieuwe film. Wat mij nog opviel is dat er haast geen kinderen in de zaal zaten. Bijna iedere kijker was al volwassen. Voor de eigenlijke film was er nog een kort filmpje getiteld Night & Day. Je had een figuurtje dat de dag voorstelde. In zijn lichaam kon je de zon, natuur, enz zien. En je had ook een ventje die dezelfde plaatsen toont maar dan ’s nachts. Samen beleven ze een knotsgek avontuur.

Toy Story 3 begint heel leuk met een scene die zich afspeelt in een ingebeelde wereld. Woody en Jessy moeten weesjes redden van Mr en Ms Potato Head. Daarna begint het echte verhaal. Zoals in elke Toy Story film is er ook weer een heel ingewikkeld plan om uit een kamer te geraken. Via verschillende stations lukt het dan toch. Het hele verhaal zit mooi in elkaar en er zit veel humor. Het 3D effect had bij deze film wel weinig inbreng.

Toy Story 3 is een van beste kinderfilms ooit gemaakt! Plezier voor jong en oud gegarandeerd.

Vandaag is er een mijlpaal aangebroken in mijn korte leventje. Ik ben vandaag namelijk 16 jaar geworden. Op die leeftijd gaan er vele deuren open.

Drinken is legaal
16+ films (niet dat ik met de leeftijd rekening hield)
Bromfiets (al zie ik mezelf nog niet direct met zo'n ding rijden)
...

Tijd om een feestje te bouwen. ;-)

Spanje is voor het eerst in de geschiedenis Wereldkampioen geworden ... en terecht!

Ik was tegen de Nederlanders. Terwijl Spanje echt voetbal speelde maakte Nederland de ene fout na de andere. Ze deden niet echt moeite om mooi te spelen. Voor de match zei 1 v/d Nederlanders dat ze liever de Wereldbeker winnen zonder mooi voetbal. Dan vraag ik mij af wat je op het veld doet. Het is de bedoeling met zo goed mogelijk voetbal de wedstrijd te winnen. Het is een klein mirakel dat dit Oranje in de finale stond.

Spanje speelde zoals gewoonlijk weer tik-tak voetbal. Nederland kon alleen antwoorden met fouten. Het is een wonder dat het tot de verlengingen heeft geduurd vooraleer er een rode kaart viel. Na de match zeiden de Nederlanders dan dat de ref partijdig was. Maar nee! Oranje speelde gewoon vuil en slecht. Ik vraag mij af hoe blind je kan zijn. Een tackle langs vanachter en een karate kick horen niet thuis op een voetbal veld. Ik hoop dat Nederland, nu de gemoederen wat bedaard zijn, dat ze zwaar in de fout zijn gegaan.

Het was geen mooie wedstrijd om naar te kijken. Spanje probeerde te voetballen maar dat werd belemmerd door de vele fouten van Nederland. Spannend was hij wel omdat beide ploegen met de daver op het lijf speelde. Het zag er naar uit dat het penalty’s gingen worden maar Iniesta bekroonde het Spaanse werk.

Spanje pakt nu na het EK ook het WK. Driewerf hoera.

Regina Spektor, toch wel een van mijn favoriete artiesten, is op het Cactus Festival in huilen uitgebarsten. Aangezien ik er zelf niet bij was kan ik niet veel van zeggen. Haar bassist, Daniel Cho, is 5 dagen geleden verdronken in het meer van Genève. Ze heeft toch nog haar set afgewerkt. Respect daarvoor. Ik wens Regina ook veel steun toe.

PS: hier het artikel

Ik volg het WK voetbal niet echt. De finale zal ik wel volgen en af en toe zag ik ook wel eens iets. Zo heb ik het verhaal gezien van Andrés Escobar.

Andrés Escobar was een Colombiaanse voetballer. Colombia is een heel gevaarlijk en staat bekend om zijn drugs. Het Colombiaanse team had zich geplaatst voor het WK 94' en er werd van hun verwacht dat ze dat zouden winnen. Het liep anders uit dan verwacht.

In de eerste ronde waren ze al zo goed als uitgeschakeld ze hadden nog 1 match om het tij te keren. Alles ging redelijk goed tot de bal afwijkt op Escobar en in doel beland. Exit Colombia.

Escobar was wel aangedaan door dit alles maar liet zich niet doen. Het leven ging gewoon verder. Eén week na het WK ging hij samen met een paar vrienden naar een discotheek. Toen hij laat op de avond naar huis wou terugkeren werd hij neergeschoten met 12 schoten. Bij elk schot zou de aanvaller GOAL! hebben geroepen.

Vanochtend moest ik vroeg opstaan, 7u30 is heel vroeg voor iemand die graag tot 's middags slaapt, want er kwam iemand langs om een paar leidingen te reparen. Mijn broer en ik besloten een Friends marathon te houden.

Je moet weten bij ons thuis zijn we trouwe Friends fans. We hebben de DVD-box met alle tien seizoenen en keken altijd toen het nog op tv was. Maar toen besloot VT4 dat Friends niet meer nodig was. Friends was 1 v/d enige goeie programma's op VT4 samen met de The Simpsons ( wat ze nu trouwens ook al gedegradeerd hebben tot 3 afleveringen op zaterdag). Sindsdien boycot ik VT4. We wijken af.

We namen de eerste vijf seizoenen en uit elk seizoen bekeken we dan 2 afleveringen. Dat gaan we volgende week ook doen want dan komt hij nog eens. Omdat het zo lang geleden was dat ik nog eens een aflevering had gezien was het echt een verademing. Chandler was dubbel zo grappig, Ross was zielig, Monica neurotisch, Phoebe gek, Joey naïef en Rachel verwent. Ik ken alle titels niet meer maar deze kan ik mij wel nog herinneren: The One With All The Rugby, The One With The Ball, The One With The Bag, The One With The Pokergame, The One With The Free Porn, ...

Dan maak ik nu graag een blogstukje over mijn favoriet nummer: Black van Pearl Jam.

Ik heb Pearl Jam leren kennen via mijn broer. Ik zat op een dag naar zijn Mp3 speler te luisteren en toen galmde Jeremy plots door de oortjes. Ik was meteen verkocht. Ik vroeg wie de artiest was en toen hadden ze er meteen een fan bij. Het heeft wel een heel lange tijd geduurd voor ik aan andere Pearl Jam nummers begon. Ik was nog vrij jong en had zoiets van: Later!

Mijn broer toonde toen ook de live versie van Black op Pinkpop 92'. Dat nummer vond ik ook wel goed maar ik bleef eerder fan van Jeremy. Ik zocht de tekst op en leerde toen dat het over een gepeste jongen was die zelfmoord had gepleegd voor zijn klas. Het nummer kreeg nog meer diepgang.

Toen ik eindelijk klaar was om op ontdekkingstocht te gaan door de Pearl Jam catalogus ging ik eerst weer eens naar die live versie van Black kijken. Na een minuut ofzo stopte ik al omdat ik vond dat Eddie Vedder erg buiten adem leek. Niet zo'n goeie live versie dus. Pas later zag ik wat voor een grote idioot ik toen was. Die versie is misschien wel de best ooit!

Na mijn zoektocht was ik nu een volwaardig Pearl Jam fan. Black is mijn favoriet nummer van Pearl Jam en mijn favoriet nummer in het algemeen.

Wat mij ook nog vaak opvalt, is dat men bij de Lyrics schrijft: "You'll be a sun". Als ik luister hoor ik toch altijd star hoor.

Black

Hey... oooh...
Sheets of empty canvas, untouched sheets of clay
Were laid spread out before me as her body once did.
All five horizons revolved around her soul
As the earth to the sun
Now the air I tasted and breathed has taken a turn

Ooh, and all I taught her was everything
Ooh, I know she gave me all that she wore
And now my bitter hands chafe beneath the clouds
Of what was everything.
Oh, the pictures have all been washed in black, tattooed everything...

I take a walk outside
I'm surrounded by some kids at play
I can feel their laughter, so why do I sear?
Oh, and twisted thoughts that spin round my head
I'm spinning, oh, I'm spinning
How quick the sun can drop away

And now my bitter hands cradle broken glass
Of what was everything?
All the pictures have all been washed in black, tattooed everything...

All the love gone bad turned my world to black
Tattooed all I see, all that I am, all I'll be... yeah...
Uh huh... uh huh... ooh...

I know someday you'll have a beautiful life,
I know you'll be a star in somebody else's sky, but why
Why, why can't it be, can't it be mine

Aah... uuh..

Liefde
Verleid me, verstik me,
pak m’n vrijheid af.
Bemin me, beperk me,
ga je gang, ik ben laf.

Je wil samensmelten,
- een onnozel idee -
Maar ik ben romantisch,
ik ga d’r in mee…

Kneed me en knecht me,
wees lief en gemeen.
Gun me de plek
van het blok aan je been.

Als jij mijn vrouw bent,
ben ik je man.
Dan vechten we samen,
voor dat wat niet kan.

We doen nóg meer water bij onze wijn,
totdat er alléén nog maar water zal zijn.
Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed,
zo leven we samen, de dood tegemoet.

Weg met de eenzaamheid, leve de sleur,
jaloezie, irritatie, gesprekken, gezeur.
De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin,
de liefde is een valstrik, maar ik trap er zo graag in.

Steeds dezelfde fouten,
steeds dezelfde pijn.
Bijna net zo gruwelijk,
als helemaal alleen te zijn.

Misschien is het deze keer anders,
misschien is het deze keer waar.
Is alle wijsheid van de wereld maar een fout,
ik wil het graag geloven, want ik houd zoveel van haar.

Het spel is weer begonnen,
ik zit er midden in.
Verslaafd als een verslaafde,
verzetten heeft geen zin.
Hans Teeuwen

Rafael Nadal heeft het hem weer geflikt. Hij mag voor de 2de keer Wimbledon op zijn palmares schrijven.

Het ging niet altijd op rozen maar Rafa vecht altijd terug. In de finale moest hij tegen de Tsjech Berdych spelen. Berdych, waar ik eerlijk gezegd nog van gehoord had, speelt een heel goed seizoen. Hij bereikte de halve finale van Roland Garros en nu de finale van Wimbledon. Tegen Nadal op topniveau kon hij echter niet op.

We moeten eerlijk zijn zoals de afgelopen jaren zaten de meeste tennisfans te wachten op een finale Federer-Nadal. Spijtig genoeg kwam die er niet door een vroege exit van Federer in de kwartfinales. De weg lag dus open voor Rafa voor een 2de titel.

De match op zich was niet zo speciaal. Er zijn een paar heel mooie punten gemaakt maar als Nadal een tandje bij stak kon Berdych niet meer volgen. Beiden hielden hun opslag tot Nadal besloot dat het genoeg was geweest en door de opslag van Berdych ging. Dit gebeurde drie keer dus einde verhaal.

Nadal is nog maar 24 jaar heeft al 8 grandslams, denk ik toch, op zijn naam staan. Na zijn zege op Roland Garros is hij ook weer het nummer 1. Ga zo door Rafa!!!

Tijd voor een kunstzinnig moment. Zelf ben ik niet zo’n kunstfan maar Magritte is wel fantastisch.

Toen ik in het 2de jaar middelbaar zat had ik nog P.O. Tussen de lessen door een uur tekeningetjes maken. Joepie! Een van de laatste opdrachten was de Mona Lisa bewerken door de ogen van een andere schilder. Bij van Gogh werd dat dan werken met pointillisme.

Ik en Simon besloten voor Magritte te gaan. We bladeren eerst door een boekje met al zijn werk. Het was prachtig. Heel mooi getekend en surrealisme is altijd leuk. We hebben uiteindelijk onze tekeningen moeten afgegeven en nooit terug gekregen. Een schande. Waarschijnlijk zullen de kunstwerken na mijn dood worden teruggevonden en pas dan zal ik gezien worden voor het genie die ik was. ;)

Ik zal kort proberen beschrijven wat we hadden gedaan. Allereerst hadden we haar van een bolhoed voorzien. In 1 van haar handen hield ze een appel. In de lucht zag je 2 afdrukken van vogels(zoals schilderij hieronder). Er zweefden stokbroden met een paarse rand door de lucht en de rest ben ik vergeten. Echt een meesterwerk.

Later heb ik van de bibliotheek een boek meegenomen met zijn werk. Ik heb er niet in gelezen maar wel af en toe eens door gebladerd.

Weergoden hebben mijn gebeden aanhoort. De hittegolf is niet meer(althans voorlopig).

Deze nacht kon ik geen oog dicht doen door de warmte. Het was gewoon bakken in mijn kamer. Rond 4u had ik het geniale plan om mijn deur open te zetten. De verluchting deed me goed en ik heb uiteindelijk dan toch nog de slaap kunnen vatten.

Toen ik opstond en zag dat het min of meer bewolkt was was ik zoooo blij! De temperaturen zijn aangenaam maar niet drukkend. Zo hoort het zijn.

Om af te sluiten nog een griezelige anekdote over gisteren. Ik kreeg namelijk te horen van mijn vader dat verschillende vogels van mijn buurman de pijp aan Maarten hadden gegeven. De bovenste rij vogels waren allemaal gestorven en de eieren die ze hadden gelegd waren gekookt. Het was ongeveer 40°C in da vogelkot.

De warmste dag van het jaar is aangebroken. Het is veel te warm naar mijn zin. Ik weet dat ik nu als een zaag klink. In de winter is het te koud en in de zomer te warm. Toch het klopt volgens mij.

Gisteren ging ik samen met mijn broer gaan wandelen door de metropool(deze zomer zijn we van plan af en toe een wandeling te maken) en het was heet. Toen we vertrokken was het buiten 32°C denk ik. We liepen in een bosrijk gebied waar er bij gevolg veel bomen waren doch dit weerhield de zon er niet van de aarde en zijn bewoners te bakken.

Vandaag kon je echt geen klop uitvoeren. Warmte is aangenaam maar laten we alsjeblieft bij 25°C houden. Boven de 30°C is er voor mij een beetje over.

Laats zat ik met een van mijn vrienden herinneringen op te halen aan oude ketnet programma’s en ik was verbaasd hoeveel intro's ik nog kon meezingen. Tijd voor een karaoke ;)

Rescue Rangers


Aladdin


Timon en Pumbaa


Samson & Gert


Winnie The Pooh