Ik kreeg net weer te horen dat we vanavond weer naar zomeruur overschakelen. Dat betekent dat ik weer 1 uur van mijn slaap moet inleveren (vroeger opstaan).

Ik weet dat het is voor energie enz. maar ik wil gewoon slapen. Ze hebben het recht niet om mijn slaap af te pakken. Ik slaap graag uit en dat verdomde zomeruur gooit roet in mijn eten.

Daarom heb ik besloten om dit jaar niet mee te doen aan zomeruur. Iedereen die zich geroepen voelt om mee te doen: Gaat u gang!

Vrijdag was het zo ver. Ik zou eindelijk Boudewijn De Groot eens live bezig zien. Boudewijn is al 65 dus ik was toch blij dat ik nu al aan kaarten kon geraken. Niet elke artiest tourt nog op die leeftijd.

Aan de ingang van de Capitole stond het bomvol. Opvallend veel Hollanders hadden ook hun weg naar Gent gevonden. Tussen het publiek zaten ook veel idioten en irritante mensen. Gewoon negeren! Ik zat op het 1ste balkon. Het lijkt allemaal wel ver maar ik had een goed zicht op het podium. Beneden is het altijd leuker maar het valt allemaal wel mee. Een klein minpunt was wel dat je telkens moest opstaan als er mensen op jouw rij kwamen zitten. Toen Boudewijn eindelijk opkwam werd het stil.

Het was een heel goeie set. De tour heet De Wilde Jaren. Boudewijn keer dan ook terug naar zijn wilde jaren en het begin van zijn carrière. Vele van zijn hits, door hem steevast gouwe ouwe genoemd, passeerden de revue. Voor hij zijn nummers begon gaf hij ook altijd een inleiding. Er ging een los sfeertje en er konden zelfs een paar grapjes vanaf. Hij had zich laten omringen door een paar ijzersterke muzikanten. Het prachtige vioolspel van Monique Lansdorp bracht echt iets bij tot de nummers. Bert Embrechts, de bassist van de DLS band, was ook aanwezig.

Op het einde van de show waren er nog bisnummers. Het publiek begon diverse nummers van Boudewijn te roepen waarop hij het volgende antwoordde: “Ja, dat zijn veel nummers”. Het werd een geslaagde avond. Hier de setlist en de bandopstelling.

Setlist
1. Noordzee
2. Woningnood
3. Vrienden van vroeger
4. Een meisje van zestien
5. Naast jou
6. Ballade van de vriendinnen voor een nacht
7. Het land van koning Jan
8. Verdronken vlinder
9. Aeneas nu
10. Het Spaarne
11. Malle Babbe
12. De vondeling van Ameland
13. Moeder
14. Ik Ben Een Zoon
15. Achter Glas
16. De ballade van Nina bobo (with Ernst Jansz)
17. De Metamorfose
18. Spelende meisjes
19. Berlijn
20. Parijs, Berlijn, Madrid
21. De reiziger
22. Testament
Bis:
23. Tante Julia
24. Vrijgezel
25. Land Van Maas en Waal

Bandopstelling
• Boudewijn de Groot - zang en akoestische gitaar
• Ernst Jansz - zang en piano
• Åke Danielson - toetsen
• Jan Hendriks - gitaar
• Monique Lansdorp - viool
• Bert Embrechts - basgitaar

PS: Van Frank Boeijen en Hans Teeuwen zal ik waarschijnlijk ook een verslag schrijven.

Deze vrijdag was het zo ver. Ik ben eindelijk naar Alice In Wonderland gaan kijken. Het is nog een tijdje spannend geweest door een dreigende boycot maar alles is nog goed gekomen. Het zou ook mijn eerste 3D film zijn in de decascoop.

Aan de balie mochten we een 3D bril, die leek alsof hij uit een Terminator film kwam, nemen. Eenmaal in de zaal kregen we eerste een instructie filmpje voor de 3D brillen. Je kan ze niet stelen want er zit blijkbaar een alarm in verwerkt.

Toen begon de film. Als je je bril niet op had zag je alles wazig. Het 3D effect draagde echt wel bij tot de sfeer van de film. Alleen was de ondertiteling wel waardeloos. Voor een voor mij nog onbekende reden was de ondertiteling in het geel!? Nog een klein nadeel is wel dat het heel vermoeiend is voor de ogen.

Over film was al veel gesproken. Velen vonden de special effects en het decor prachtig maar het verhaal wat magertjes. Ik ben het daar niet mee eens. Het is een goed vervolg voor het boek. Ik heb het boek nog niet gelezen maar ik ken de grote lijnen van het verhaal. De combinatie van Burton, Depp en Bonham Carter was in het verleden altijd briljant en ook deze keer vond ik het geweldig.

Voor alle Burton fans is dit een must see! Best ook in de cinema gaan kijken want veel van de magie zit ook in het 3D effect.

Na de computercrash van vrijdag moest ik al mijn programma's weer installeren. Voor de meeste programma's ging dit vlot maar Itunes, voor mij toch wel 1 v/d belangrijkste, werkte natuurlijk niet.

Telkens als ik het weer wou installeren feliciteerde hij mij met de installatie. Toen ik vervolgens Itunes wou opstarten kreeg ik een foutmelding.

Na een hoop verwijdering van Itunes bestanden probeerde ik het weer. Toch had hij nog altijd een eigen willetje.

Via 1 of andere site vond ik dan weer een nieuwere versie van Itunes. Op hoop van zege dan maar. En jawel mijn geduld werd beloont. Itunes werkte weer!

Nu moest ik alleen maar een programma vinden om mijn muziek van mijn Ipod in Itunes te krijgen. Deze zoekttocht duurde gelukkig minder lang. Het terugzetten daarentegen nam wel veel tijd in beslag.

Vandaag kon ik dan eindelijk, na ongeveer 1 week, weer naar mijn muziek luisteren. Een verademing kan ik je wel melden. Ik ben weer klaar om er tegen aan te vliegen.

Besluit: Niek kan niet zonder muziek en is blij dat zijn Pc weer werkt. :)

Na een dag hard labeur wou ik vrijdagmiddag even ontspannen op de PC. Toen ik hem aanzette kreeg ik een foutmelding dat hij mijn systeem niet kon vinden of dat het beschadigt was. Ik moest dus opzoek naar een manier om hem weer aan de praat te krijgen.

Na lang zoeken vond ik dan toch een manier. Ik moets het ene na het andere menu doorlopen. Uiteindelijk stond mijn computer weer in zijn standaarinstellingen.

Ik ben al mijn programma's kwijt, foto's, muziek, schoolwerk. Na een tijdje heb ik de meeste van mijn documenten toch weer terug gevonden. Mijn programma's zijn wel naar de zak.

Ik mag al mijn muziek weer in Itunes beginnen zetten, Microsoft Office opnieuw installeren enz. Het gaat veel werk worden maar ik ben toch al blij dat ik de meeste documenten terug heb. Ik wens niemand een computercrash toe want het is geen pretje.

Donderdag en Vrijdag kon je mij niet vinden in de metropool in wording Eke-City maar in Amsterdam. Met het school ben ik voor twee dagen naar Nederland getrokken. Reeds om zes vertrok de bus dus er valt niet echt veel te vertellen over de rit want iedereen zat nog met kleine oogjes op de bus.

Eenmaal aangekomen in Amsterdam maakte ik al meteen kennis met de toch iets andere verkeersregels. Vele fietspaden zijn daar groter dan de voetpaden en het is niet omdat het groen is dat je mag oversteken. Ik ben bijna omver gereden toen ik aan het oversteken was. We mochten eerst de buurt wat verkennen en daarna gingen we in groepjes naar het Van Gogh museum. In de omgeving waren er niet echt interessante winkels dus besloot ik met vrienden gewoon een wandeling te maken.

Toen we naar het Van Gogh museum gingen schrok ik wel een beetje. We moesten onze rugzakken laten scannen, geen foto’s (niet zo verwonderlijk), overal bewaking, … Het museum was op zich niet zo interessant. De schilderijen waren wel mooi maar we kregen geen enkele uitleg.Het Vondelpark leek ons de ideale plek om onze lunch op te eten in het Groot Melkhuis. Een bezoek aan het Rijksmuseum, waar onder andere de Nachtwacht hangt, volgde . Hier kregen wel uitleg maar de voorzorgsmaatregelen waren weer groots.

Die avond trokken we naar het Leidse plein voor avondeten en vrije tijd. Vlug even wat fastfood eten en daarna de winkels verkennen. De winkelstaat deed me wat denken aan de Veldstraat. Weer viel er weinig interessants te zien qua winkels. Desondanks was het toch een heel gezellige straat om door te lopen. Na een tijdje besloten we ons op een bankje op het Leidse plein te installeren. Er was zelfs muziek. Een straatmuzikant begeleide zichzelf met een contrabas. We gaven hem de naam Jo Met De Banjo mee. Van zijn teksten kon je weinig opmaken al hoorde je af en toe wel eens het Leidse plein opduiken.

We keerden terug naar onze slaapplaats waar we nog even mochten ontspannen. Een paar onder ons hadden hun gitaar meegepakt en zorgden voor de muziek. Bepaalde nummers, zoals Het Is Een Nacht van Guus Meeuwis, werden door iedereen uit volle borst meegezongen. Gezelligheid alom dus. Toen moesten we gaan slapen maar ik ben toch nog wat opgebleven en lol gemaakt met mijn kamergenoten.

7u was het toen we opstonden om te ontbijten. Het ontbijt liep niet van een leien dakje maar we zijn er toch geraakt. De bagage werd op de bus gezet en we vertrokken richting het Anne Frank huis. Voor mij was het heel interessant want ik had het boek deze zomer pas gelezen.

Die middag mochten we in het centrum weer op zoek naar voedsel en winkels. Het eten was niet zo moeilijk te vinden maar de winkels wel. Het weer zat die dag ook niet echt mee maar daardoor liet ik mijn dag niet verpesten. Na een tijdje toch een leuke Muziek/Film/Game winkel gevonden. In die winkel vond ik de heruitgave van Ten (Pearl Jam) waar ik al een tijdje naar opzoek was.

In de namiddag spraken we af aan De Dam voor een stadswandeling met gids. Hij leidde ons rond in het druilerige Amsterdam en gaf wat info en vertelde wat anekdotes. Het goot nog altijd maar het paste wel bij de sfeer van de buurten waar we in rond liepen (wallen, …). Na de rondleiding kregen we weer vrij en toen verkende ik de andere winkelstraten. Ik passeerde de ene coffeeshop en coffeeshop gerichte souvenirwinkel na de andere. Dit was wel totaal anders dan ik gewend ben.

Onze laatste activiteit was Madame Tussauds. Eerst mochten we samen met Barack Obama op de foto en daarna werden we met een lift naar de 17de eeuw gebracht. Op een bepaald punt werden tegengehouden door een of andere piraat die heel de tijd op een bordje zat te tikken. We werden in kleine groepjes in een donkere kamer gelaten. Kleine gangetjes leiden ons naar de uitgang. We liepen voor een tralies en schrokken ons kapot toen er plots een gek schreeuwend tegen de tralies sprong en ons probeerde vast te grijpen. Eenmaal uit de kleine gangen kon je gewoon naar de sterren gaan kijken. Johnny Depp, Elvis, Humphrey Bogart en vele andere waren aanwezig. Toen we uit het museum kwamen moesten we nog een half uur in de gietende regen wachten op onze bus. Op de bus droogden we weer op en vertrokken weer huiswaarts .

Kinepolis heeft besloten Alice In Wonderland dan toch te laten spelen in hun zalen. Sinds ik dit nieuws weet ben ik in de wolken. De cinema's dalen dus niet in mijn achting.

Eigenlijk ben ik niet zo een fervent sportkijker maar af en toe volg ik wel eens een wedstrijd. Voetbal volg ik dan waarschijnlijk nog het vaakst maar de laatste tijd valt er mij iets op. Het zal vroeger ook al vaak gebeurd zijn maar dan valt het mij nu pas op. Ik heb het over de zoveelste beenbreuk van een speler. Een veel te bruuske tackle en dan zie je daar een been of een bot bengelen in de kous van de speler. Degoutant tot en met! Dit jaar in de Belgische competitie met Wasilewski. Laatst gebeurde het weer in Engeland. Een jonge speler van Arsenal (ik denk dat hij 19 is) lag te kermen van de pijn op het veld na een tackle van de tegenpartij. Het leuke van de sport is er een beetje af. Het is maar een spel!


PS: Binnenkort het verslag van Amsterdam.