Gisteren kreeg ik nog een laat maar prachtig kerstcadeau namelijk een optreden van Trixie Whitley in het NTG. Het beloofde een intieme avond te worden met vele akoestische nummers. Vol spanning telde ik de dagen af maar het was eindelijk zo ver.

Het sneeuwtapijt dat ons de laatste weken teisterde was gelukkig verdwenen dus werd het NTG vlot bereikt. Er heerste een gezellige drukte in de foyer terwijl wij ons een weg baanden naar het balkon. Weldra zou het voorprogramma, ene Jeff Taylor, ons komen opwarmen. Het bleek om een man met een gitaartje te gaan die mij wel kon bekoren met zijn enthousiasme. Tijdens zijn nummers gaf hij zichzelf helemaal en hij amuseerde zich duidelijk. Het toppunt van zijn kleine set was het laatste nummer waarbij hij Trixie inviteerde om op de drums te komen spelen. Bij dit nummer bracht Trixie te berde dat ze in goeden doen was die dag. Wiegend over haar drum speelde ze de pannen van het dak. Na het voorprogramma volgde een klein pauze vooraleer Miss Whitley het podium weer zou betreden.

Toen de lichten werden gedoofd brak een spontaan applaus uit ook al had Trixie het podium nog niet betreden. Het stierf dan ook niet veel later uit. Uiteindelijk kwam ze toch uit de coulissen en nestelde ze zich achter de piano. Net als bij Gent Jazz was de opener van de avond I can't stand the rain/Pieces . De intro werd nog maar net ingezet of je werd al omver geblazen door de klasse die de jonge muzikante daar even etaleerde. Van links naar rechts wiegde ze mee met de melodie terwijl haar vingers over de toetsen dansten. Het beloofde een goed optreden te worden.

Tussen de nummers door sprak Trixie het publiek vaak aan. De ene keer al wat vlotter dan de andere keer maar altijd even joviaal. Ze was duidelijk onder de indruk want het was de eerste keer dat ze in het NTG was. Whitley kondigde, net als op Gent Jazz, aan dat ze vooral nieuwe nummers ging spelen. Op een stuk of 2 nummers kende ik ze wel allemaal (van horen weliswaar). Voor ze verder deed was er eerst nog wat geklungel met gitaren en pedalen waarop Trixie zich verontschuldigde door te zeggen dat ze het nog gewoon moest worden. Ze speelde voornamelijk elektrische gitaar ipv akoestische. Net als haar vader, Chris Whitley, maakte ze gebruik van een bord dat ze als drum gebruikte tijdens het spelen. Als je haar bezig zag was het duidelijk dat er een Whitley bezig was. Dezelfde bezetenheid, liefde en energie die ze uitstraalt tijdens het spelen. Bij elk nummer stampte ze ook mee met haar voeten. De vraag is of haar hakken het wel overleefd hebben? ;)

Meestal stond ze niet alleen op het podium. Ze had Kas Longman meegepakt en hij verzorgde de 2de gitaar. Hij zorgde eigenlijk vooral voor de galmende slide guitar. Tijdens een gezellige babbel tussendoor verbaasde Trixie er zich over dat het publiek zo stil was. Ze vond het best wel fijn want de laatste tijd speelde vooral in iets ruigere Rockcafés. Ze had het gevoel of ze net in haar living aan het spelen was. Jeff Taylor werd er even later nog eens bijgeroepen voor een impressionant a capella nummer. Trixie en Jeff gebruikten enkel ledematen en vocalen en zetten een geweldige sfeer neer. Het nummer I'll breath you in my dreams werd herbegonnen omdat Trixie het verkeerde stuk tekst begon te zingen. Het publiek kon het niets schelen en amuseerde zich kosteloos. Ze nam haar boekje met teksten er bij en speelde het daarna vlekkeloos.

Vele nummers werden ook opgedragen aan verschillende mensen zoals haar moeder, haar vader, Daniel Lanois en een zekere Bram die bij deze ook zijn nieuwjaarsgeschenk heeft gekregen. De avond werd afgesloten met Strong Blood. Een lied voor haar ouders. Na het gebruikelijke bis kwam Trixie nog eens terug en speelde ze nog Crawl; en Jeff Taylor werd er nogmaals bij gehaald. Beide muzikanten hadden blijkbaar net een band opgericht die werd omschreven als een 2 man/boy/girl band. Wederom kroop Trixie achter het drums en blies iedereen omver. Ook voor haar was het een toffe avond en ze bedankte het publiek daarvoor. Als wederdienst kreeg ze een welverdiend applaus dat de avond afsloot.

Er heerste een heel intieme sfeer en Trixie toonde aan dat ze haar instrumenten volledig beheerst. Ik kan zeggen dat dit het beste concert van 2010 was! Op naar vele volgers.

Een dappere poging voor de setlist. ;)
Setlist
I can't stand the rain/Pieces
I'd rather go blind
I'll breath you in my dreams
Danger Mind
Hotel No Name
Strong Blood
...

Bis
Crawl

Dankzij de kerstperiode mogen er 3 albums van het lijstje "nog te kopen" geschrapt worden. Namelijk:

Pearl Jam - Live @ Benayora Hall
Pearl Jam - Rearviewmirror
Damien Rice - O

Aan elk van mijn dierbare lezers een Zalige Kerst en een magistraal 2011 gewenst! ;D

Een tijdje geleden heb ik eens vlug lijstjes gemaakt. Tijd om ze nog wat te verlengen.

Te beluisteren artiesten
The Temper Trap
Cee Lo Green
Brian Eno
Jeff Beck Group
Dorleac
Muse
Al Green
Sia
Vaja Condios
Blind Boy Fuller
Aloe Blac
The National
The Verve
Sheryl Crow
...

Te kopen cd's
Golden Earring - Naked II
Pearl Jam - Live @ Benayora Hall
Tori Amos - Little Earthquackes
Veldhuis & Kemper - Half zo echt
Damien Rice - O
Chris Whitley - War Crime Blues
Black Dub - Black Dub
Pink Floyd - Wish You Were Here
Pearl Jam - Rearviewmirror
Oasis - MTV Unplugged
Nick Drake - Pink moon
Laura Marling - Alas I cannot swim
Kommil Foo - Lof der waanzin
Sweeney Todd soundtrack
Nightmare before Christmas soundtrack
Jackson C. Frank - Blues run the game
...

Te lezen boeken
Jonathan Safran Foer - Extreem Luid & Ongelooflijk Dichtbij
Patrick Süskind - Het Parfum: De Geschiedenis van een Moordenaar
Jack Kerouac - Onderweg
Zoveel mogelijk Brusselmans
Dimitri Verhulst - De Laatste Liefde van Mijn Moeder
...

Te bekijken films
Inception
Chocolat
Tirza
Harry Potter and the Half-Blood Prince
Spirited Away
A nightmare on elmstreet (remake)
Shrek forever after
The expendables
Law Abiding Citizen
Avatar
De futurama reeks
Ice Age: Dawn of the Dinosaurs
Friday the 13th 1&2
...

Ik weet niet waarom maar ik heb al een tijdje een onweerstaanbare drang om naar een Disneyfilm te kijken. Naar alle waarschijnlijkheid Pocahontas! Het kwam plots zo vlak voor de examens:"Ik wil een Disneyfilm zien!" Ik heb dan op youtube naar Disneyliedjes zitten kijken. Er gaat niets boven wat nostalgie! Ik heb zelfs een paar nummertjes op mijn Ipod gezet waardoor ik nu verslingerd ben op Savages uit Pocahontas maar ook Be Prepared uit The Lion King. Mijn examens zijn nu gedaan dus zal ik binnenkort eindelijk nog eens mijn Disneyfilm kunnen bekijken. :)

Ooit … heel er lang geleden ben ik eens naar een concert geweest van Marina & The Diamonds. Ik bericht hier slechts zo laat over omdat de vele verplichtingen mij de laatste tijd om de oren vlogen. Ondanks alles heb ik dan toch een gaatje kunnen vinden om dit verslagje te schrijven.

Ik weet het nog als de dag van toen. Het was op een koude Novemberavond en we stonden voor één van de koudste winters ooit. Koning Winter zou nog een hele tijd met zijn sneeuwbol zitten schudden zodat het hele land al spoedig onder een glanzend wit tapijt van kristal zou liggen. Met enigszins verkleumde handen kwamen wij aan in het café van de Vooruit, een concertzaal uit die tijd, waar ons gezelschap nog wat werd uitgebreid. Eenmaal aangekomen in de zaal was het voorprogramma, Hollywood Kill, reeds begonnen aan hun set. De nummers die we te horen kregen werden niet echt gesmaakt. Een man en een vrouw die op een synthesizerbeat wat stonden te zingen was niet waar we voor betaald hadden. Na het concertje knikten we alle drie van neen en hoopten we dat Marina snel het podium zo betreden. Helaas werd ons geduld duchtig op de proef gesteld.


Maar toen de eerste noot door de zaal galmde was dit al snel vergeten. Marina had een nogal "speciaal" pakje aan wat we al gewoon zijn van haar. Ze staat bekend voor haar sterke stemgeluid en ze loste de verwachtingen tijdens het optreden vlotjes in. De ene hit na de andere passeerde de revue en het publiek werd vaak betrokken tijdens de show. De liedjes zijn dan ook ware meezingers! Naast de ijzersterke muzikale performance werd het ook een spektakel met veel showgehalte. Terwijl Marina zich als een volleerd drama queen in allerlei verleidelijke pose kronkelde werd op het plafond een waar lichtspektakel geprojecteerd. Tijdens een puur instrumentaal intermezzo verdween Marina even om daarna in een prachtig wit-zwart jurkje weer tevoorschijn te komen. De show (en Marina) werden des te appetijtelijker.

De bisnummers heb ik helaas moeten overslaan wegens een plots moment van ziekte maar zonder veel erg gelukkig. De "hoofdshow" heb ik kunnen zien en ik heb er met volle teugen van genoten. Dit smaakt naar meer! Toe we eenmaal bij de auto waren aangekomen lag er al een klein sneeuwtapijt te Gent. Een voorproefje zo bleek later.

Na al die tijd is mijn verslagje dan toch afgeraakt. Laten we hopen dat ik de volgende keer er ietsje minder lang over doe. ;)

Setlist

Family jewels
The Outsider
Girls
17
Are you satisfied?
Rootless
Hermit the frog
Gothic Instrumental
I'm not a robot
Obsessions
Jealousy (new song)
Oh no!
Shampain
Mowgli's Road
Gothic Instrumental II
Guilty

Bis

Numb
Hollywood



(Foto: Copyright Cutting Edge)