Een tijdje geleden had ik zowaar een apocalyptische droom. Het is al een klein wonder dat ik een droom kan onthouden maar deze zal mij zeker nog bij blijven.

Ik stap uit mijn huis en de lucht is oranje (teveel naar Hollywood films gekeken dus). Een reusachtige groep mensen loopt in paniek een straat in. Het is drummen geblazen. Ik ben nogal verward en wacht tot de meute gepasseerd is. Op een afstand en halfverdwaasd volg ik de groep. Ik zie nog een paar mensen achterop lopen maar de grote groep is al lang verdwenen. Als ook de laatste mensen verdwenen zijn slaat het plotseling helemaal om. De meute rent nu in volle paniek in mijn richting. Ik blijf staan omdat ik wil weten wat er aan de hand is. Net op het moment dat de clue van het verhaal komt ontwaak ik natuurlijk. Ik was nochtans zo benieuwd wat er ging gebeuren.

Gisterenavond luisterde ik naar het liedje "Wil niet dat je weggaat" van Clouseau. “Clouseau?” hoor ik al een paar mensen denken? Een grote fan ben ik niet maar ze hebben echt wel een paar mooie nummers zoals " Wil niet dat je weggaat". Maar ik ben rond de pot aan het draaien. Het komt er op neer dat ik het even moeilijk kreeg tijdens het luisteren. De tekst bracht namelijk een paar goede maar ook een paar slechte herinneringen boven. Bepaalde emoties kwamen naar boven. Als een nummer je echt kan raken is het voor mij een goed nummer.

Ik weet dat je soms twijfelt,
dat het soms niet meer gaat.
De wanhoop staat geschreven,
op je gelaat.

Je wil wel, maar je kan niet,
of toch niet helemaal.
Net of je staat te zingen,
voor een lege zaal.

Ik wil niet dat je weggaat.
Ik wil niet alleen, ik wil niet alleen.
Ik wil niet dat je weggaat.

Ik wil niet dat je weggaat.
Ik wil niet alleen, ik wil niet alleen.
Ik wil niet dat je weggaat.

Ik weet dat je soms weg wilt,
want de maat is weer vol.
Er gebeuren rare dingen
en je hoofd slaat op hol.

Je denkt wel maar je weet niet,
of je blijven zou.
Maar ik kan niet en ik wil ook niet
zonder jou.

Maar ik weet dat je soms twijfelt,
dat het soms niet meer gaat.
Want die wanhoop staat geschreven,
op je gelaat.

Je lacht wel, maar je zegt niet veel.
net of ik je in tweeën deel.
Eén helft komt niet op toeren,
de andere teveel.

Ik wil niet dat je weggaat.
Ik wil niet alleen, ik wil niet alleen.
Ik wil niet dat je weggaat.

Ik wil niet dat je weggaat.
Ik wil niet alleen, ik wil niet alleen.
Ik wil niet dat je weggaat.

Ik wil niet dat je weggaat.
Ik wil niet alleen, ik wil niet alleen.
Ik wil niet dat je weggaat.

40 jaar geleden werd op deze datum het levensloze lichaam van Jimi Hendrix in een Londense flat aangetroffen.

De precieze doodsoorzaak is nooit echt opgehelderd maar hij zou een verkeerde dosis slaapmiddelen hebben ingenomen. De pillen in Engeland waren sterker dan in Amerika. Natuurlijk is dit ook maar een theorie zoals er nog honderden op het internet circuleren.

De naam Jimi Hendrix doet bij iedereen wel een belletje rinkelen. Door zijn vroege dood is hij alleen maar populairder geworden en binnen 10 jaar zal hij nog altijd even populair zijn.

Het is ongeveer 20 jaar geleden dat Wim De Craene, 1 van mijn favoriete kleinkunstenaars, overleed. Hij stapte zelf uit het leven.

De Craene is vooral bekend van nummers zoals Rozane, Mensen van 18 (Met Della Bossiers) en Tim(geschreven voor zijn zoon Ramses). Zoals bij zovelen had hij tijdens zijn leven slechts weinig succes maar na zijn dood groeide zijn populariteit. Zijn nummers staan er 20 jaar later nog altijd en worden nog altijd beluisterd(daar ben ik het levende bewijs van).

Op 14 September 1990 stapte hij op slechts 40 jarige leeftijd uit het leven door een overdosis antidepressiva te slikken.

Hij heeft het dan toch voor mekaar gekregen. Rafael Nadal heeft op zijn 24ste alle grandslams gewonnen die er te winnen zijn. Hij is daarmee de jongste tennisser die dat ooit gelukt is. Bovendien komt hij nu ook in een rijtje met klinkende namen zoals Fred Perry, Don Budge, Roy Emerson, Rod Laver, Andre Agassi en Roger Federer. Het is zijn negende grandslam titel in totaal. Spijtig genoeg heb ik het wel niet echt kunnen volgen door het tijdsverschil een de kranten vonden het blijkbaar niet zo interessant maar wel pagina's over Clijsters natuurlijk.

Vandaag was een regelrechte kutdag! Ik ben echt kapot.

De voormiddag en alles viel allemaal nog mee maar de namiddag! Direct na het eten hadden we L.O. Ik ben niet echt een L.O. hater of zo, niet meer alleszins, maar het weer moet wel goed zitten. Heel de woensdag was het slecht weer maar vandaag zag het er nog hoopvol uit. Zoals je al had kunnen verwachten sloeg weer natuurlijk net weer om. We gingen in een stralende zon naar het lokale voetbalveld. Toen we aankwamen begon het al een beetje te druppen en zo'n 20 minuutjes later begon het echt te regenen met een stortbui als apotheose. We gingen na een tijdje schuilen en toen we weer vertrokken was het natuurlijk weer in een stralende zon! De wind tijdens de rit wakkerde een komende verkoudheid nog meer aan.

Daarachter was het spreekopdracht Nederlands maar eerst moesten we een tafel naar het lager dragen met het gevolg dat mijn armen de rest van de dag zo goed als onbruikbaar zijn. 1 klein lichtpuntje aan deze dag was wel dat mijn spreekopdracht is uitgesteld. Uitstel is wel geen afstel natuurlijk.

Een liedje waarin ik mezelf wel kan vinden.

Selah Sue - Black Part Love

You're freezed and I try to make
You're freezed and I try to make you warm
Cause you always got what it takes
To act like ya somekind of hardass clown
But I, I know better then that
I know you way too long

Cause see I know about your background,
It wasn't easy, I know for sure
But that's no reason to crack it's in the past so learn to let it go
And be who you are now, who you supposed to be

Now listen girl, learn how to love yourself again
And then just fly out girl, cause your worth it

You fell and I try to get, you fell and I try to get you up
Cause when things don't work out, oh no, you shut yourself up, let it all just drop
But that's not the way it works, that's not the way it works

And I know that it's easy, it's easy to hate yourself but then, you must realise
The black parts need to be loved as well
The black parts need to be loved as well

Now listen girl, do ya understand what I'm saying
I know that one day you will get there, one day

Listen girl, listen girl...
Listen girl, listen girl...

You'd better find your love, you'd better go insane,
Find your love and find your way
I know you're on the run, I know you're forced in, you'll get there someday???
And this is all I've got to say, this is all I've got to say
Say, say, say!

I know, one day! I know, one day! I know, one day!
I know that one day you will get there!

Listen girl...
I know that one day you will get there, one day
Listen girl, learn how to love yourself again
And then just fly out girl, cause your worth it, cause your worth it

Vandaag stond het centrum van de metropool in rep in roer. Het was feest in Eke-City en dat zullen we geweten hebben. Het centrum werd omgebouwd tot een klein Montmartre en de straten werden het decor van allerlei artiesten.

Net als vorig jaar ging ik samen met Bart door de straten slenteren met de hoop misschien een glimp op te kunnen vangen van een optreden. Het lijkt onwaarschijnlijk maar overal stond er een "bescheiden" massa kijkers.

Eerst verkenden we de feestzone waar vooral prullaria kraampjes stonden. Niet interessants te vinden helaas. Vaak passeerden we ook een artiest maar veel konden we er niet van zien. Aan Café De Kroon stond er ook een vrij podium maar het zag er maar een gammele constructie uit. Aangezien Jimi & The Marmelade Sky Bands slechts op deftige podia speelt werd dit niet ons eerste optreden.

Bij 1 optreden was het niet zo druk. Het was een soort van Jostiband. Een band van allemaal mentaal gehandicapten dus. Ik heb niets tegen die mensen maar je moet ze geen muziek laten maken. Dat kunnen ze niet. Ik heb respect voor die mensen maar laat ze geen kinderdeuntjes spelen op instrumenten waar ze geen volle controle over hebben.

Na een tijd zoeken konden we toch het einde meepikken van 1 optreden van een man met zijn diabolo. Zijn grande finale bestond er uit zijn diabolo heel hoog de lucht in te gooien. Allemaal wel leuk maar die trucjes zijn zo oud als de straat. ;)

Even later was er op dezelfde plek weer een man met zijn diabolo dus voor de aardigheid gingen weer gaan kijken. Het was een opvallend figuur met dreadlocks (die even later fake bleken te zijn) en een spuuglelijk groen trainingspak. Zijn opwarming was eigenlijk de grande finale van de vorige artiest. Best wel zielig eigenlijk. Het werd al snel duidelijk dat deze man, een Duitser zo blijkt, zijn diabolo ietsje meer onder controle had. Hij bracht een leuke act met veel humor. Een klein minpunt, voor het mannelijke deel v/h publiek dan, was dat hij zijn trainingspakje uitdeed en in een veel te klein kostuumpje verder deed (zie foto's).

Het was een heel leuke middag in een bruisende metropool.

Deze zomer waren vele mensen in de ban dat ene liedje van Editors "No Sound But The Wind". Een oud nummer zo blijkt maar het werd weer in de spotlights gezet door 1 persoon die samen met Tomas Smith zich de ziel uit het lijf zong op de wei van Werchter. De Editors maken nu handig gebruik van dat filmpje en promoten het zoveel ze kunnen. Het moet gezegd zijn dat ze wel volkomen gelijk hebben! Het is waarlijk een prachtig nummer en ik ben er nu een helemaal in de ban van (een beetje laat maar toch). Van de Editors ben ik niet zo'n grote fan maar als ze hun nummers akoestisch of op de klassieke piano spelen is het prachtig. Ik ben eerder fan van de rustige Editors.

Wat een walgelijke datum! Voor vele jongelingen is het schooljaar weer begonnen. Net zoals de meeste ben ik niet zo'n fan van het onderwijs. Aangezien ik het naar alle waarschijnlijkheid behoorlijk druk zal hebben vrees ik dat mijn teergeliefde blog er ook onder zal lijden. Ik zal hem zeker niet vergeten maar hem wel in mindere mate gebruiken. De eerste week heb ik nog niet zo druk dus als ik nog iets te vertellen heb zal ik het zeker neerpennen. :)