Een live concert is vaak magisch want je voelt de muziek echt op je afkomen. Soms krijgt het dan nog een extra duwtje in de rug als het hele publiek die ene strofe uit volle borst meezingt. Het krijgt toch nog dat ietsje meer kracht als het door duizenden wordt gezongen. Een kleine selectie:


Queen zingt de liefdesballade "Love Of My Life" waarop het hele publiek het refrein meezingt.


De versie van Black op de geniale live cd van Pearl jam "Live @ Benayora Hall" is ook een meezinger. Eddie laat het mooiste stuk van het nummer aan het publiek die de kans niet laat liggen.


Oasis stond bekend om zijn ego en zijn kracht. Als je een heel stadium je nummers kunt laten meezingen is dat ego niet eens zo onterecht.

Vandaag was het de 2de repetitie in 2 dagen tijd van Jimi & The Marmelade Sky Band. Met het einde van de vakantie in de aantocht besloten we nog een eindspurtje in te zetten.

Aangezien we gisteren bergen werk hadden verzet door een stuk of 4 prachtnummers te schrijven besloten we vandaag om aan de promotie van de band te werken. We hebben een videoclip gemaakt.

Het verhaal is heel simpel. Jimi is aan het studeren maar valt in slaap en wij volgen zijn dromen. We hebben kinderachtige tekeningen gemaakt als achtergrond en de hoofdrolspelers zijn tekeningen op een potlood geplakt. Net als in de oude films hebben we ook gebruikt gemaakt van bordjes om het verhaal te verduidelijken. Enjoy!

Het originele plan van Jimi & The Marmelade Sky Band voor deze zomer was een plaat maken en doorbreken maar dat blijkt toch iets te hoog gegrepen. We hebben namelijk nog maar een stuk of 3 repetities gehouden deze zomer. De 2 vorige keren leverde dat weinig op maar deze keer kan ik met trots melden dat we er op vooruit zijn gegaan. Misschien is dat ook omdat ik nu een professioneel schudei ter mijner beschikking heb.



De bedoeling was om van de vorige nummers, die op niet veel trokken, iets moois te maken. We hadden een dus een basis om op voort te bouwen. We begonnen altijd met 2 instrumenten en daarna namen we er weer andere instrumenten over op. Dit leverde uiteindelijk een mooie kakofonie op.

Omdat ik nu in de ban ben van Johnny Cash hebben we ook een cover van "The Wall" opgenomen maar aangezien ik niet kan zingen is die nog niet uit voor het grote publiek.

Het is eigenlijk voor het eerst in de geschiedenis van Jimi & The Marmelade Sky Band dat we muziek hebben gemaakt. Aangezien we nog net geen jaar bezig zijn begon het wel eens tijd te gaan worden.

We hebben nu een stuk of drie deftige nummers dus min of meer een EP. 1 ding staat al vast de EP, die ooit gaat wel eens zal uitkomen, zal "Eke-City Stories" heten.

Mensen die naar ons willen luisteren kunnen terecht op onze Myspace of op Last.fm waar er twee gratis downloads te vinden zijn.

Ik hou jullie op de hoogte van verdere vorderingen van de band. :)

Af en toe vind je tussen je collectie een nummer waarvan je het bestaan al totaal vergeten was. Soms was dat beter zo en soms blijkt het dan een vergeten parel te zijn. Vandaag heb ik weer zo’n parel (her)ontdekt.

What do I do

With a girl like you

So sweet, so young

And yet so rotten

My old heart was broken before

So believe me, I haven't forgotten
Out on the surface you look

So pure, fragile and shy and insecure

But young girls play games

And they always wanna win
They look for my weak spot, within



When you roll with your eyes
Play with your hair

When you take my breath away

That's when I have to be aware

'Cause I'll drop my guard

And you look in my soul
But you wouldn't know

How to be in control



And that's why you'll break me
That's the reason why you'll use me up
Until you find yourself another guy



Life is so simple
If you haven't got a clue
You'll be on your way

And I'll be crying over you

I'm getting older and wiser

But I seem to have some difficulty

Giving up a dream



I should move on

Look up to the sky
And slowly let

This love affair die



But maybe, if I'm cunning
Maybe if I'm smart
If I won't show you my cards
Until you show me your heart



And then when it's safe
And I like what I see
You might find how good it is

Just to be with me

Hans Teeuwen

Meer dan de helft van de volwassen drinkt het goedje. Velen zeggen zelfs dat ze niet zonder hun kopje koffie in de ochtend kunnen. Dat ging totaal aan mij voorbij. Als kind heb ik al eens koffie(zwart) geprobeerd met het gevolg dat ik het net zo snel weer uitspuwde als ik had geproefd had. Vele jaren waren verstreken en ik vond het weer tijd voor een nieuwe confrontatie.



Koffie zwart sloeg ik over wegens slechte herinneringen. Mijn vader doet er altijd 2 klontjes met wat melk bij. Ik begin bij één klontje maar doe er na de eerste slok toch nog maar een tweede klontje bij. Nu is het goed zoet en best lekker. Ik begrijp nu wel dat zoveel mensen het drinken. Het blijft wel nog altijd een "mysterie" dat zovelen het in de ochtend nodig hebben. ;)

Ik kreeg van iemand op Last.fm te horen dat Pearl Jam een pauze zou nemen een Eddie zich op een solo carrière zou richten. Ik was even verbaasd maar Eddie solo is ook goed. Nieuwsgierig als ik ben zocht ik er het fijne van uit en dit verhaaltje blijkt niet kloppen. Eddie sprak tijdens de het laatste concert van hun Europese tour, in Lissabon, het publiek in het Portugees aan. Hij zei dat het het laatste optreden in een tijdje zou zijn aangezien de tour er op zat. De vertaling is een beetje in de soep gelopen en meteen stond het internet er vol van. Geen reden tot paniek. Eddie Vedder zou nu wel iets solo doen maar het fijne weet ik er niet van.

Black Dub heeft eindelijk een release date vrij gegeven. 2 November komt de eerste en zelf getitelde plaat van Black Dub uit.

Black Dub is de "nieuwe" groep van Daniel Lanois (producer Bob Dylan, U2), Brian Blade (Jazzdrummer) en ons eigen Trixie Whitley. Normaal gezien zou de plaat uitkomen in Maart van dit jaar maar even voor de release had Daniel Lanois een motorongeluk dat hem bijna fataal werd. Hij is nog altijd aan het revalideren maar de release date is bekend en in November zal ook de tour bekend gemaakt worden.

De setlist ziet er als volg uit:

1. “Love Lives”
2. “I Believe in You”
3. “Ring the Alarm”
4. “Last Time”
5. “Surely”
6. “Nomad”
7. “Slow Baby”
8. “Silverado”
9. “Canaan”
10. “Sing”
11. “Sirens”

Als je niet zo lang kan wachten staan er verschillende videos op youtube.

Gisteren zat ik nog even op de computer voor ik slapen ging. Het was iets na twaalf toen plots de elektriciteit uitviel. Een beetje paniekerig zocht ik de lichtschakelaar die niet meer werkte. Ik deed mijn deur open en ging naar mijn broer zijn kamer. Hij had nog licht dankzij zijn laptop. Ik keek even door de ruit en zag dat heel de buurt plat lag. Binnen de twee minuten was alles alweer in orde maar het was toch schrikken. Pas dan zie je hoe afhankelijk de mensen zijn van elektriciteit.

Vaak evenaren covers nooit het niveau van het origineel maar sommige doen dan wel ... op een totaal ander niveau dan wel. :)



Enter Sandman krijgt een totaal andere dimensie.



De oude hit in een nieuw jasje.

Beste treinreiziger,

Als u de volgende keer weer gebruik maakt van het openbaar vervoer zou ik het appreciëren moest u u rijtuig thuis laten. U zit nu eenmaal al in een ruituig. Nog eentje extra zorgt voor overlast en u zit niet alleen op de trein. U maakt gebruikt van het openbaar vervoer en dat openbaar staat niet voor niets in die naam. Dat betekend dat iedereen er gebruik van kan maken. Bovendien probeert men de reizigers, waaronder ik en uzelf zich ook bevinden, het zo makkelijk mogelijk te maken. Zo heeft men zitplaatsen in het voertuig geplaatst. Vaak zitten de wagons dan ook vol omdat wij een zittende maatschappij geworden zijn. Ik hou niet zo van die drukte maar wel van zitten dus daarom zet ik mij meestal in het middenstuk. Het is niet alleen rustiger ik zit ook vlak voor het portier. Die plaats bevalt mij wel maar laatst lede kon ik daar niet gaan zitten en niet omdat er al iemand zat. Nee, zou ik er geen spel van maken maar nu wel. U had heel strategisch u fiets tegen de stoeltjes in het middenstuk geplaatst. Hierdoor blokkeerde u de toegang naar de stoeltjes voor u medepassagiers. Het is de bedoeling dat u de fiets achter laat in het station niet dat u hem meeneemt. Ik hoop dat dit voorval zich in de toekomst niet meer zal afspelen.

Mvg,

Arsène Bromput

De zon scheen dus besloten mijn broer en ik nog eens badminton te spelen. Na een tijdje merkte ik op het veld (de tuin dus) iets op. Toen ik de eerste keer keek leek het op een stuk van een dier. Er zaten insecten op die het langzaam aan het wegvreten waren. Toen ik voor de tweede keer ging kijken, uit nieuwsgierigheid, bleek het om een piepklein muisje te gaan. Naar alle waarschijnlijkheid ging het om een veldmuis. Het was zo zielig. Zijn overschot werd zomaar opgepeuzeld door een paar lelijke insecten. Het is maar een vieze bedoening die voedselketen. Meteen werd er een kat als schuldige aangewezen want er lopen er hier veel rond. Bovendien heb ik nog nooit een parkiet of een hond een muis zien doden. De veldmuis, die Fido werd gedoopt, kreeg een nieuw plaatsje tussen de planten waar even later een ander insect hem begon op te peuzelen.

Toen we het spel gestaakt hadden kwam even later een kat de tuin binnengewandeld. Hij sloop net als een tijger door het gras. Ik stond op het punt hem weg te jagen tot hij zelf besloot er vandoor te gaan. Dat hij de volgende keer zijn lijken maar ergens anders dumpt.

Het is eigenlijk een nummer maar kan even goed als gedicht gezien worden.

Het Pijpke Van Den Piot

Als de kanonnen branden,
Als ik, al klappertanden,
De dood haar beendrig' handen
Zie polsen in ons bloed,...
Dan nijpt mijn bevend lipke
Op den steel va mijn pijpke,
en 'k put er nieuwe moed.
Bij 't donderen der granaten,
En als de kogel schiet,
Nooit hebt ge mij verlaten, (bis)
Ik ook verlaat u niet.

Maar komt de dood mij pikken,
Dan zal ne' vriend, al snikken,
Uit mijn broekzak trekken,
U, pijpken, zwart en koud.
Gij zult bij vriend en magen,
De laatste kusjes dragen,
Die 'k u heb toevertrouwd,
Dan zal ik u verlaten,
O pijpke, vroeger nooit.
Wij zijn gezworen maten, (bis)
Getrouw tot in den dood.

Het vierde linie-regiment, Elzendamme aan den Ijzer, 1915)

Gilda Radner was een Amerikaanse comédienne. Ze was getrouwd met komiek Gene Wilder met wie ze drie films draaide. Ze overleed op slechts 42 jarige leeftijd aan eierstokkanker.


Dat is op zich al heel triestig maar het was toch vooral wat Gene Wilder over haar dood zei dat mij aangreep.

She went in for the scan – but the people there could not keep her on the gurney. She was raving like a crazed woman – she knew they would give her morphine and was afraid she’d never regain consciousness. She kept getting off the cart as they were wheeling her out. Finally three people were holding her gently and saying, "Come on Gilda. We’re just going to go down and come back up." She kept saying, "Get me out, get me out!" She’d look at me and beg me, "Help me out of here. I’ve got to get out of here." And I’d tell her, "You’re okay honey. I know. I know." They sedated her, and when she came back, she remained unconscious for three days. I stayed at her side late into the night, sometimes sleeping over. Finally a doctor told me to go home and get some sleep. At 4 am on Saturday, I heard a pounding on my door. It was an old friend, a surgeon, who told me, "Come on. It’s time to go." When I got there, a night nurse, whom I still want to thank, had washed Gilda and taken out all the tubes. She put a pretty yellow barrette in her hair. She looked like an angel. So peaceful. She was still alive, and as she lay there, I kissed her. But then her breathing became irregular, and there were long gaps and little gasps. Two hours after I arrived, Gilda was gone. While she was conscious, I never said goodbye.

Gisteren keek ik naar de film Blow Out met John Travolta. Op het einde van de film gebeurde iets toevalligs wat de film nog wat meer cachet gaf. Eerst zal ik het verhaal kort samenvatten anders kan het nog wat verwarrend worden.

John Travolta is een geluidsman en hij is ’s avonds bezig met geluiden op te nemen. Net die avond is hij getuige van een ongeval. Een auto krijgt een klapband en rijdt een rivier in. Travolta kan nog één iemand, een jonge vrouw, uit het wrak redden. Hij brengt haar naar het hospitaal. Even later valt de politie binnen. De overledene blijkt een populaire presidentskandidaat te zijn en het meisje moet verdwijnen voor de pers er weet van krijgt. Alles wordt afgedaan als een ongeluk maar Travolta hoort op zijn tape een geweerschot voor de klapband die ontploft. Niemand wil hem helpen dus besluit hij samen met het meisje zelf op onderzoek te gaan.

Om een lang verhaal kort te maken. De schutter kan het meisje vinden en ontvoerd haar. Hij klimt op een dak om haar te vermoorden. Travolta wil haar redden maar het is net een feest in de stad waardoor hij opgehouden wordt. Hij komt net te laat. De moordenaar kan hij nog vermoorden. Net als hij het meisje in zijn armen neemt start er vuurwerk van het feest. Net op dat eigenste moment start er ook vuurwerk in Eke-City. Wat er te vieren veel geen idee? Het gaf de film toch nog dat beetje extra.

Ik heb het wel voor bepaalde zangers die eigenlijk vals zingen. Dan denk ik meteen aan artiesten zoals Kurt Cobain, Jack White, ... Het is altijd wel aangenaam om iemand "correct" te horen zingen maar daarom is het nog niet mooi. Een opera zangeres zingt misschien alle noten feilloos maar toch kan ik het niet aanhoren. Ze gaat te hoog waardoor je niets van de teksten verstaat. Dan zijn er veel mooiere valse zangers. Die zingen dan misschien niet volgens de regeltjes maar steken al hun passie wel in dat lied. Enkele voorbeeldjes:


Het alom bekende Unplugged concert van Nirvana wordt afgesloten met het nummer "Where Did You Sleep Last Night" van Leadbelly. Het begint rustig maar op het einde begint hij voluit zijn emoties uit te schreeuwen. Prachtig!


The White Stripes maken van het "luchtige" country liedje Jolene een heel delicaat nummertje. Jack White zingt als een gebroken man en ontploft altijd weer bij het refrein.

Na een jaartje Last.fm maak ik even de balans op.

Totaal aantal plays: 22815 plays

Meest beluisterde artiest: Pearl Jam (1342 plays)

Meest beluisterde nummer: Black (remix) van Pearl Jam (54 plays)

Shouts: 1015 shouts

Groepen: 18 groepen

Zelfgemaakte groepen: 7 groepen

Vrienden: 16 vrienden

Meest mee contact genomen vriend: Lovecourt

Forum Post: 152 posts

Loved Tracks: 102 tracks

Playlist: 1

Events in 2010: 5 concerten

Journals: 10

Aantal artiesten: 467 artiesten

Ontbrekende letter in artiestenalfabet: de x

Conclusie: Pearl Jam is nog altijd nummer 1. Veel nieuwe vrienden gemaakt waarvan er 2 ook deze blog volgen. :) Heel veel nieuwe muziek ontdekt in dat korte jaartje. Op naar het volgende jaar.

Een paar pakkende of hilarische lyrics en quotes op een rijtje.

Fan: Do you have a Myspace?
Paul Weller: Yes, you're standing in it.

De geheelonthouders hebben gelijk, maar alleen de drinkers weten waarom.
S. Carmiggelt

Life is a tragedy when seen in close-up, but a comedy in long shot.
Charlie Chaplin

Of was het de hyena, die jakhals
Die wacht tot ik neerval
En waarvan ik dacht dat het een vriend was.
Frank Boeijen

I'd rather be hated for who I'm, than loved for who I'm not.
Kurt Cobain

And if love is just a game
Then how come it's no fun?
If love is just a game
How come I've never won?
Noah and The Whale

Gisteren maakte ik een wandeling in het Astridpark toen ik toevallig een stadion zag staan. Ik besloot even binnen te wippen.

Voor het stadion had een paars mierennest zich gevormd en allen wilden ze zo snel mogelijk het nest bereiken. Het werd al snel duidelijk dat voetbal een volkssport is. Er liep namelijk nog al veel volk rond van bedenkelijk allooi. Voor we het stadion betraden kregen we nog een bambam. U zal denken wat voor een beest is dat maar ik denk dat de foto het wel duidelijk maakt.

Ik was gezeten in het bezoekersvak. U moet weten dat er tegen een Engelse derde klasser of zo werd gespeeld. Heel het stadion was uitverkocht (dat werd althans beweerd) en de supporters bestonden alleen maar uit Anderlecht fans.

Voor de wedstrijd werd het ene na het andere schijtnummer afgespeeld. Tot plots We Will Rock You door de boxen galmden. Ik moet zeggen dat het best wel indrukwekkend is als het door een stuk of duizend man wordt gezongen. Door het helse kabaal was de stadionomroeper wel zo goed als onverstaanbaar.

Toen de spelers de arena betraden barste een applaus uit. De aftrap werd gegeven en bij balcontact één van The New Saints werd een fluitconcert ingezet. Terwijl de match rustig verder ging zong het publiek allerlei leuzen waarvan ik de tekst niet goed kon verstaan. Ik denk ook niet dat de teksten zo belangrijk waren. Zo lang het bier maar rijkelijk vloeide en de sfeer er in zat. Een paar rijen voor ons zat ook een eenzame krijger op zijn bambam te kloppen. Hij sloeg telkens naast de maat en deed rustig verder toen de rest van het stadion al gestopt was.

Anderlecht zette de aanval in en Tom De Sutter scoorde. “Goaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal!” riep de stadionomroeper. “Tom? “ waarop heel het publiek: “De Sutter!” Dit herhaalde zich een stuk of 4 keer. Verder bleef het rustig tot aan de rust.

Tijdens de rust gingen we naar de Legends Lounge waar voor ons een drankje klaar zou staan. Eerst moesten we ons een weg banen tussen al de supporters die voor het drankkotje bleven staan. ” De Love Parade.” hoorde ik iemand fluisteren in de menigte. Uiteindelijk zijn we er dan toch geraakt. 5 minuutjes was de 2de helft bezig toen we terug aankwamen bij onze stoeltjes.

The Mexican Wave werd in gang gezet maar toch niet zo als het hoorde. Ik zat in het bovenste gedeelte van het stadion. Het onderste gedeelte begon de Wave en een half stadion later schoot ook de bovenste helft in actie. Dit was best een hilarisch tafereel. Iemand die ik niet ken, Gillet en Romelu Lukaku werd nog ingebracht. Die laatste scoorde nog 2 keer in 5 minuten waardoor het publiek weer naar hartenlust zijn naam kon scanderen.

ANDERLECHT – NEW SAINTS 3-0

Ondanks het B-elftal won Anderlecht makkelijk hetgeen mij ook maar logisch lijkt.

Ik besloot maar een andere keer mijn wandeling af te maken. Ik was een beetje moe en keerde huiswaarts.

De laatste tijd ben ik helemaal into Laura Marling dankzij Ine! Beide cd's zijn pareltjes maar er is toch vooral één nummertje dat bij mij blijft hangen: Night Terror

I woke up and he was screaming
I'd left him dreaming
I roll over and shake him tightly
And whisper "If they want you
Oh they're gonna have to fight me"
Oh fight me

I woke up on a bench on Shepherd's Bush green
Oh a candle at my chest and a hand on his knee
I got up it was dark
There's no one in the park at this hour
How do I keep finding myself here?
Oh fight me

If I look back and he's screaming
I'd left him dreaming, the dangers fade
And I roll back and shake him tightly
And scream "If they want him, oh they're gonna have to fight me"
Oh fight me

But if I wake up on a bench on Shepherd's Bush green
Oh a candle at my chest and a hand on his knee
I'll roll over and hold him tightly
And scream "If you want him, oh your gonna have to fight me"
Oh fight me

Don't fight me

Beste Meneer Coninx,

Hoewel ik geen groot voetbalfanaat ben stem ik mijn beeldbuis toch altijd af op Studio 1. Een volledige match is niet echt zo mijn ding maar de korte samenvatting gaan er bij mij nog wel in. Het probleem is dat telkens ik naar mijn programma wil kijken ik u zie verschijnen en dan is mijn dag om zeep. Ik kan u namelijk niet af.

Allereerst zou ik graag u klederdracht eens onder de loep willen nemen. Vroeger droeg u echt altijd belachelijke pakjes waardoor een komisch effect ontstond. Nu draagt u zo goed als altijd een stijlvol pak. Hetgeen mij een beetje dom lijkt voor een presentator van een voetbalprogramma. Daar naast doet u veel te veel gel in u haar. Hierbij maak ik graag de verwijzing naar de televisie Friends waar één van de personages, Ross, ook teveel gel in zijn haar doet. In tegenstelling tot u is hij wel een sympathieke vent.

Daar bovenop hebt u een te hoge dunk van u zelf. U zegt dat u geen jaloezie kent, u stoeft dat u dochter tweetalig is en u zegt dat u nog nooit een beroepsfout heeft gemaakt. Volgens mij bent u dan wel selectief blind hoor. Ik zeg niet dat er elke uitzending iets misloopt maar toch heel vaak. Daarom verzoek ik u de fakkel door te geven aan de jongere garde presentatoren. Aangezien u geen jaloezie kent zal dit wel geen probleem vormen. Dank bij voorbaat.

mvg

Arsène Bromput

Christopher McCandless was een prille twintiger die met succes zijn universitaire studies had afgerond. Zijn ouders, allebei welgesteld, hadden zoals iedereen verwacht dat Chris in hun voetsporen ging treden en een mooie job zoeken. Chris zag dit niet zitten.

Hij was de materialistische samenleving kotsbeu. Hij wou vrij zijn. Zonder van iemand afscheid te nemen vertrok hij met een minimum aan middelen de wildernis in. Hij wou terug naar de oerbasis van het bestaan.

Voor zijn vertrek doneerde hij al zijn spaargeld, zo’n 24 000 dollar, aan oxfam. De rest van zijn geld verbrande hij. Hij vertrok in zijn ouwe Datsun richting de wildernis. Korte tijd later verloor hij zijn Datsun door hem verkeerd te parkeren. De auto werd opgeslorpt door de zee. Geen bezwaar vond Chris. Nu was hij nog afhankelijker van de natuur.

McCandless liftte van punt a naar punt b en ontmoette talrijke mensen. Soms bleef hij even bij hen maar na een tijd vertrok hij altijd weer. McCandless had ondertussen zijn naam al veranderd naar Alexander Supertramp. Hij wou niets meer te maken hebben met zijn familie. Velen van de mensen die Chris ontmoette waren toch ongerust. Ze vroegen zich af of hun ouders wisten waar hij was. Telkens ontweek hij de vraag.

Zijn tocht ging verder maar nu had hij een doel hij wou naar Alaska. McCandless is er uiteindelijk ook geraakt. Meer dan de kleren op zijn rug, een geweer en wat voedsel had de avonturier haast niet bij. De man van wie Chris zijn laatste lift kreeg gaf hem na lang aandringen nog een paar laarzen mee.

Chris trok een riviertje over en vond een leegstaande bus die werd gebruikt door jagers. Dit werd zijn slaapvertrek. Hij had een boek waar in stond welke planten eetbaar waren en een papiertje waar op stond hoe je vlees moest conserveren. Hij kon een eland doodden maar het conserveren was mislukt. Hierna was Chris heel boos op zichzelf. Hij moest proberen overleven op planten. Chris verzwakte langzamerhand. Hij pakte zijn spullen en wou terugkeren om te herstellen maar de rivier was gestegen. Toen McCandless de rivier overgetrokken had was hij half bevroren geweest.

Korte tijd later overleed hij. Later is gebleken dat Chris even verderop zich via een kabel over de rivier had kunnen trekken. McCandless was zo koppig geweest om geen kaart te gebruiken. Hij had een kaart gebruikt dan had hij zichzelf misschien nog kunnen redden. Het laatste wat McCandless geschreven heeft stond op de achterkant van een blad dat hij uit één van zijn lievelingsboeken had gescheurd: "I HAVE HAD A HAPPY LIFE AND THANK THE LORD. GOODBYE AND MAY GOD BLESS ALL!"Christopher McCandless werd 24 jaar.


Dit is de laatste foto ooit gemaakt van Christopher McCandless. Hier zit hij voor The Magic Bus

De exacte doodsoorzaak is niet geweten maar waarschijnlijk heeft hij een verkeerde plant gegeten of is hij verhongerd. Een paar maand later werd zijn lichaam, dat nog amper 30 kilo woog, gevonden door jagers. Zijn reis heeft hij gedocumenteerd in zijn dagboek.

Ondanks dat hij nog heel jong gestorven is denk ik dat hij de korte tijd dat hij “vrij” was het gelukkigst was tijdens zijn hele leven. Hij is gelukkig gestorven. In de woorden van Teeuwen & Smeenk: “ Hij stierf veel te vroeg maar hij had geen berouw. Hij had met zijn leven gedaan wat hij wou.”

Jon Krakauer heeft een boek geschreven over het leven van Mccandless. Het boek is een paar jaar later verfilmd geweest door Sean Penn. Emile Hirsch nam de hoofdrol voor zijn rekening. Eddie Vedder verzorgde de soundtrack.