Mijn broer, de oppergod der Vlaamse letteren in spé, had zich ingeschreven voor een schrijfwedstrijd die zich spreid over Nederland en België. De uitreiking van de halve finale vond plaats in het Arca Theater te Gent. Genomineerden mochten gasten meenemen dus besloot ik maar mee te gaan.

Ik was nog nooit naar het Arca Theater gegaan dus ik was best wel benieuwd. Het bleek te gaan om een best gezellige zaal zonder veel franjes. Het duurde even voor het spektakel begon maar toen werden de lichten gedimd.

Een presentator, van wie mij de naam even ontsnapt, stelde zichzelf voor en somde even op wat er die avond op het programma stond. Zijn job bestond erin om de avond zo lang mogelijk te rekken. Dit deed hij door het begin van een mop te vertellen maar de clue niet. Voor de eigenlijke prijzen werden uitgereikt stonden er nog verschillende optredens op het programma.

Eerst zagen we een filmpje gebaseerd op een gedicht van Ramsey Nasr. Ik kon van dit filmpje maar weinig opmaken. Op naar het volgende dan maar. Auteur Christophe Vekeman kwam een kortverhaal en een gedicht voorbrengen. Ik was aangenaam verrast en ben van plan in de toekomst wel eens een boek van hem te lezen. Na zijn “lezing” volgde nog een klein interview met stereotype antwoorden. Toen was het tijd voor een streepje muziek. De nog jonge Ruben Focketyn, voor mij nog volkomen onbekend, stapte het podium op en nam zijn akoestische gitaar ter hand. De geluiden die uit zijn klankkast rolden konden mij best wel bekoren. Mijn broer merkte nog op dat zijn stem verdacht veel op die van Damien Rice leek. En inderdaad als je echt goed luisterde kon je Damien Rice wel horen.

Toen kwam uiteindelijk de prijsuitreiking. De spanning in de zaal was te snijden. De eerste naam werd afgeroepen voor de 3de plaats. Deze jongeman bleek zowaar een heel toneelstuk te hebben geschreven. Niet mijn broer dus. Toen gevraagd werd of de jongen even naar voor wou komen bleef het muisstil in de zaal. De jongen bleek zijn kat gestuurd te hebben. De 2de prijs dan maar. Deze keer was het een meisje. Zij zat wel in de zaal en kwam naar voor. Het grote moment was aangebroken. Wie mag naar de finale in Rotterdam en krijgt de grootste boekenbon ( De 2de en 3de plaats kregen een boekenbon)? Wederom werd de naam van een jongedame afgeroepen. Mijn broer viel dus niet in de prijzen. Tot overmaat van ramp was de winnares niet komen opdagen. Enkele vrienden zaten wel in de zaal en 1 van hen nam de prijs in ontvangst. Blijkbaar moest de winnares van haar leerkracht Nederlands meedoen. Niet alleen zij natuurlijk ook haar klasmaatjes. Eerst werd de dichteres geïnterviewd en daarna de klasgenoot van de winnares. Het was een raar interview want ze wist niet teveel van het verhaal af. De “winnaars” mochten terug naar hun plaats gaan en de presentator las het winnende stuk voor. Het was een Saw-achtig(horror film) verhaal. Iedereen verliet de zaal en kreeg nog een boekje mee met al de winnende stukken. Het verhaal en de gedichten heb ik ondertussen al gelezen maar aan het Shakespeariaans toneel begin ik zelfs niet. Het was een geslaagde avond.