Met diepe spijt meld ik dat Roboman niet meer onder de levenden is.

Toen ik een tijdje geleden weer door de gangen van mijn school liep merkte ik op dat Roboman niet meer trots over zijn rijk uitkeek. Een van zijn benen was losgekomen waardoor romp en hoofd de grond raakten. De eens zo grote vorst der eindejaarwerken 2010 buigde het hoofd. Zijn rijk was tot een einde gekomen.

Simon en ik wouden hem nog proberen te repareren maar dan werden wij waarschijnlijk aangeduid als de vandalen die hem toegetakeld hadden. Daarna hebben we nog een tijdje gespeeld met het idee om hem te begraven maar ook dat leek ons riskant. Stilletjes neurieden we het begin van de dodenmars van Chopin.

Een paar dagen later stond hij al weer recht tot bleef hij zwaar gehavend. Hij zal nooit meer dezelfde zijn.