Ik had aan Lien beloofd dat ik een verslagje ging schrijven van Trixie moest ik aan kaarten geraken. Bij deze ben ik mijn belofte ook nagekomen. (Ik hoop wel dat je gaat kunnen lezen Lien :) )

Gisteren trok ik samen met Bart richting Gent Jazz waar de blauwe loper al uitgerold was. Het was best wel grappig dat we juist de dag gingen die het minst met Jazz te maken had.

De organisatie hield het begrip Jazz ook nogal ruim voor. Voor het optreden van Joe Bonamassa was er natuurlijk eerst een soundcheck. Tijdens de soundcheck speelde er ook muziek maar geen Jazz. Het was Iron Maiden die door de boxen galmden. Bart en ik hadden beiden zoiets van “ Waar is de tijd?”.


Toen kwam Joe ruim op tijd het podium op. Zijn wilde manen waren nu kortgeknipt maar de zonnebril was er wel nog. Het eerste wat ik dacht toen hij begon te spelen:” Zo luid!”. Na een tijdje werd je het volume wel gewoon en kon je gewoon genieten. Voor de mensen die Joe niet kennen even melden dat hij blues speelt. Zijn manier van spelen en zijn vingervlugheid op het fretboard deden mij denken aan Stevie Ray Vaughan en Jimi Hendrix. Het was een heel goeie en energieke set . Om een setlist moet je mij niet vragen wat ik ben niet zo thuis in het repertoire van Meneer Joe Bonamassa. Ik had nog nooit van hem gehoord voor Gent Jazz. Ik heb nu wel al 2 cd’s van hem staan die best te pruimen vallen. 1 nummertje heb ik wel kunnen herkennen Sloe Gin. Veel werd niet gezegd tijdens zijn optreden. Heel even had hij een dankwoord voor Gent. Hij vond het ook heel chique dat we zo goed voor onze bomen zorgden. Hij had al in veel tenten opgetreden maar in nog geen 1 had hij er al bomen gezien.

Na het optreden even gaan uitrusten op de festival site. Best wel nodig want net zoals op cactus begon mijn rug mij parten te spelen. De mens zit veel te veel neer. Deels de schuld van de school! Voor niets goed! De rust was welgekomen.

Zo’n 3 kwartier later was het tijd voor Trixie. Dit was toch wel het concert waar ik het meest naar uitkeek. Trixie kwam het podium op en het publiek gaf toen al een groot applaus. Zoals eerder al aangekondigd was het een speciaal project en daarvoor gaat ze zelfs een paar strijkers meegenomen. Dit gaf een heel mooi effect. Trixie leidde haar set wat in maar door een slechte micro hebben we dat stuk toch moeten missen. Ze speelde mijn favoriete liedje, Pieces, als een van de eerste. Het refrein kon ik meezingen. :) Ze speelde veel nieuwe liedjes. Na een tijdje excuseerde ze zich ook dat ze nogal repetitief begon te klinken. De nieuwe liedjes kon ik nog niet meezingen maar alle “oudere” liedjes kon ik het refrein altijd meezingen. I’d rather go blind kon ik zelf helemaal meedoen. :) Na elk liedje volgde een luid applaus. Na het laatste nummer volgde dan een overdonderend applaus. Na aanhoudend geklap kwam Trixie nog eens terug voor 1 nummertje. Ze verliet het podium weer en ik een Bart gingen al richting in de uitgang we hadden ze net bereikt toen Trixie nogmaals terug kwam. We konden alles goed zien en het frisse windje deed echt deugt. Redelijk hilarisch moment was toen Trixie tijdens dat laatste nummer de tekst even kwijt was en lachend in het plat Gents zei: “Ik ben mijn tekst kwijt gasten”. Niemand vond het erg en na een tijdje kwam de tekst al terug. Deze keer was het wel finaal gedaan.

Voor we huiswaarts keerden gingen we nog eens naar zo’n standje waar we nog affiche mochten meenemen. Die affiche prijkt nu aan mijn deur. Van Trixie kan ik wel nog een deel van de setlist samenstellen.

SETLIST TRIXIE

1) Pieces
2) I’d rather go blind
3) Next revolution
4) Hotel no name blues
5) Favorite stranger
6) Undress your name
7) Strong Blood
8) I’ll breathe you in my dreams
9) Danger mind
10) Like Ivy
11) I can’t stand the rain
12) …







(Foto Trixie door Dominique Dierick)
(Foto Joe via Google)