Ten langen leste stuur ik nog eens een bericht de virtuele wereld in. Ik weet dat het al lang geleden is, waarvoor mijn excuses, maar ik had weer zin om iets te schrijven. De voorstelling die ik deze avond heb gezien gaf me weer genoeg inspiratie. Of er nog veel nieuwe berichten zitten aan te komen kan ik niet zeker zeggen maar als de mogelijkheid zich aanbiedt zal ik die zeker niet laten liggen.

Deze avond stond Paul Van Vliet op de bühne in de Capitole te Gent. Van Vliet is een bekende kleinkunstenaar en cabaretier die al sinds de jaren 70 meedraait in het wereldje. De man heeft nu de kaap van 77 jaar bereikt maar staat nog altijd met even veel plezier op de planken. Hij is een geboren verteller die met zijn prachtige stem jong en oud nog altijd in vervoering weet te brengen. Het was een waar genoegen om deze levende legende eens live te mogen aanschouwen. (Persoonlijk vond ik het zeer jammer dat niet alle zitjes waren gevuld)

De avond bestond uit fragmenten uit zijn hele oeuvre. Voornamelijk liedjes afgewisseld met korte verhaaltjes en anekdotes. Op het einde van de avond was er ook nog een conference gebaseerd op een oud typetje van hem. De nummers werden enkel begeleid door een vleugelpiano wat voor een heel mooie en melancholische sfeer zorgde. Van Vliet verteld in zijn liedjes verhalen over het leven, de natuur, ... Iedereen kan er zich dus in herkennen.

Het was een zeer mooie avond die ik nog zeer lang zal herinneren. Een artiest van dat kaliber aan het werk zien is memorabel!

Ik heb ook deze zomer, in mijn ogen dan, een verwezelijking gedaan. Ik heb de volledige filmografie van Grace Kelly afgewerkt. (11 films in totaal)

Ik heb mijn blog echt verwaarloosd deze zomer. Wat heb ik dan in de plaats gedaan deze zomer? Wel het is een filmzomer geworden enerzijds. Ik heb mezelf de belofte gemaakt om zoveel mogelijk classics te zien en ik ben daar wonderwel in geslaagd. Ze volgenden mekaar in sneltempo op en ik heb me goed geamuseerd. Anderzijds heb ik mij "artistiek" laten gaan. Ik ben een account begonnen op deviantart en daar zet ik al mijn digitale portretten en mijn wallpapers. Enkele voorbeelden om aan te tonen dat ik niet volledig niks heb gedaan deze zomer. ;)

Een trip naar de zoo brengt natuurlijk wat foto's met zich mee. Ik heb een collage gemaakt van de beste foto's. :-)

Waar hou ik mij de laatste tijd mee bezig zodat ik geen tijd meer heb om te schrijven vraagt u? Met het schaamrood op de wangen moet ik vertellen dat ik een beetje verslaafd ben aan mijn nieuwe computer. Hij is veel beter dan de vorige en mijn games die ik niet kon spelen kan ik nu wel spelen. Ik geef grif toe dat ik een kleine verslaving heb. Niet enkel mijn computer houdt mij de laatste tijd in de ban, ook films zijn een beetje een "obsessie". Een stille getuige daarvan is mijn account op ICM. Ik ben sinds vorige zomer namelijk een groot fan van het oude Hollywood en deze zomer ben ik van plan zoveel mogelijk classics te bekijken. Het is een beetje mijn beloning na de examens zeg maar.

Nu heeft er mij iemand gevraagd om een verslagje te schrijven en ik heb dat ook gedaan. Terwijl ik dit deed genoot ik weer om totaal loos te gaan in belachelijk taalgebruik. Ik heb me dus goed geamuseerd tijdens het schrijven. Goed nieuws dus mij dunkt! Ik ga proberen weer wat meer te schrijven. Een ander plan is ook om een beetje als tumblr te werk te gaan. Af en toe een paar foto's posten. Hopelijk tot schrijfziens!

Het was weer tijd voor de jaarlijkse afspraak met Gent Jazz. Dit jaar slechts 1 avond, maar wel een prachtige affiche met Tindersticks en Damien Rice. Ik had al het genoegen gehad om Tindersticks aan het werk te zien en dit was mij zeer goed bevallen. Heel mooie melancholische muziek met een warme sfeer. Het feit dat Damien Rice kwam was toch wel het duwtje in de rug om zeker te gaan. Enerzijds omdat de man 1 van mijn favoriet platen (O) heeft gemaakt en anderzijds omdat hij ongeveer al 7 jaar of zo niks meer heeft gedaan. Dat hij plots op Gent Jazz stond was dan ook een zeer aangename verrassing.

De toch naar Gent was nog vrij droog, wat later op de avond nog ging veranderen. We hadden besloten om Amatorski over te slaan en pas te gaan als Tindersticks opkwam. De vertrouwde blauwe loper lag al voor onze voeten en het was meteen duidelijk dat de avond uitverkocht was. Heel veel volk en nog erger dan vorig jaar bij Absenthe Minded.

Bij het Tindersticks concert stonden we uitstekend. Vrij dicht bij het podium op het gemak en weg van de drukte. De "Tinderstickies" speelden een heel mooie set met een paar hoogtepunten als Stuart Staples zich volledig liet gaan tijdens een nummer. De sfeer was goed en je werd meegetrokken in het klankenspel van de Britten. Net als in de Vooruit was er een zekere magie tijdens het concert. Na hun set kregen ze een welverdiend applaus van de zaal.

Even tot rust komen met een drankje en dan terug naar onze plek voor Damien Rice dachten we. Mooi mis! Iets drinken konden we wel maar terug geraken was Mission Impossible. Er stond al teveel volk in de tent dus stelden we ons ergens in het midden van de tent om dan stelselmatig naar achter gedrukt te worden door het overvloedig aanwezige plebs. Gelukkig kwam Damien Rice even later op en nam de ergernis even weg. Toen kreeg ik het zo op mijn heupen dat ik de tent verliet en tot de conclusie kwam dat men de watersluizen had open gezet boven Gent. Uiteindelijk hebben we dan een plekje gevonden langs de zijkant van de tent net naast de laatste tribune. Het was er droog en rustig. Perfect dus!

We konden Damien niet zo goed zien maar dat was bijzaak. We stonden op ons gemak en konden alles goed horen. Nu was het genieten geblazen met de prachtige muziek van de heer Rice. Hij speelde veel "klassiekers" zoals 'Amie' en 'I Remember'. Een prachtig moment was bij het nummer 'Volcano' waarin hij het publiek liet meezingen. Er werden drie delen gemaakt en elk zong zijn stuk van het nummer om dan uiteindelijk in een mooie harmonie samen te komen onder leiding van dirigent Damien Rice. Kippenvel moment! :D Buiten goot het dat het geen naam heeft. Ik staarde naar de regen die verlicht werd door een nabije lamp terwijl ik de woorden meelipte bij zowat elk nummer. Ha, het geluk zit toch soms in kleine dingen.

Ondanks dat het in het begin een wat moeilijke bevalling was heb ik met volle teugen genoten van dit concert en staat het ook heel hoog in mijn lijstje van beste concerten. Die melancholische liedjes en dan naar de regen staren. Het klopte gewoon!

Het EK zit er alweer op en Spanje heeft wederom zijn klasse getoond. Italie had veel pech in de finale, maar toch was Spanje de betere ploeg. Ze hebben de "TRIPLE" beet! :D